Η ιστορία έχει ως κέντρο τη ζωή του Φάνη Ιακωβίδη. Από τα παιδικά χρόνια στην εφηβεία και από εκεί στη γοητευτική ηλικία του σαραντάρη καθηγητή αστροφυσικής, του οποίου οι δύο παιδικοί έρωτες δεν έσβησαν ποτέ. Ο πρώτος, η ξεχωριστή προσωπικότητα του παππού του, που με τις μαγικές ιστορίες για μπαχάρια κι αστέρια τον έδεσε για πάντα με την τέχνη της μαγειρικής. Ο δεύτερος, η παιδική του φίλη Σαϊμέ που τον σαγήνευε με τους ανατολίτικους σκοπούς που χόρευε, προσπαθώντας να τον ευχαριστήσει για τα μυστικά της πολίτικης κουζίνας που της μάθαινε. Η επικείμενη επίσκεψη του παππού του που έχει να τον δει από τα επτά του χρόνια, σηματοδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που θα τον ταξιδέψει.

Σκηνοθεσία:

Τάσος Μπουλμέτης

Κύριοι Ρόλοι:

Γιώργος Χωραφάς … Φάνης Ιακωβίδης

Basak Koklukaya … Saime

Ιεροκλής Μιχαηλίδης … Σάββας Ιακωβίδης

Ρένια Λουιζίδου … Σουλτάνα Ιακωβίδου

Τάσος Μπαντής … παππούς Βασίλης

Στέλιος Μάινας … θείος Αιμίλιος

Tamer Karadagli … Mustafa

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος … Φάνης Ιακωβίδης (18 ετών)

Μάρκος Οσσέ … Φάνης Ιακωβίδης (8 ετών)

Θόδωρος Έξαρχος … Θρασύβουλος

Κάκια Παναγιώτου … θεία Ελπινίκη

Ντίνα Μιχαηλίδη… Δωροθέα

Θέμης Πάνου … Osman

Γιάννης Φύριος … Αλεκάκης

Μαρίνα Καλογήρου … Άννα

Ναταλία Καποδίστρια … Μαριλένα

Έρση Μαλικένζου … μαντάμ Βαρβάρα

Μίμης Θειόπουλος … Θωμάς

Γιάννης Τότσικας … ιερέας

Αθηνόδωρος Προύσαλης … Ιορδάνης

Μιχάλης Γιαννάτος … φίλος του παππού

Παύλος Ορκόπουλος … διοικητής

Γιώργος Σουξές … γιατρός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Τάσος Μπουλμέτης

Παραγωγή: Abdullah Oguz, Λιλύ Παπαδοπούλου, Διονύσης Σαμιώτης

Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

Φωτογραφία: Τάκης Ζερβουλάκος

Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης

Σκηνικά: Όλγα Λεοντιάδου

Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεΐζη

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Πολίτικη Κουζίνα
  • Διεθνής Τίτλος: A Touch of Spice

Κύριες Διακρίσεις

  • Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική, φωτογραφία, σκηνικά και ήχος στα Κρατικά Βραβεία.
  • Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
  • Επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Ο σκηνοθέτης βάσισε την ιστορία σε προσωπικές του εμπειρίες.
  • Ο Τάσος Μπουλμέτης είχε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο από το 1990 και το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του, Βιοτεχνία Ονείρων.
  • Ο τίτλος στην αφίσα γράφεται με κεφαλαία, ώστε το “πολίτικη” να αποκτά και διττή σημασία ως “πολιτική”.
  • Έσχατη κινηματογραφική εμφάνιση για τον Αθηνόδωρο Προύσαλη, τον Θόδωρο Έξαρχο, τον Γιάννη Φύριο, τον Μίμη Θειόπουλο και την Κάκια Παναγιώτου.
  • Γυρίσματα έγιναν σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη, ενώ η αγορά της Πόλης αναπαραστάθηκε στο τεχνολογικό πάρκο του Λαυρίου.
  • Έγινε η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου, με άνω του 1,5 εκατομμυρίου κομμένα εισιτήρια. Το νούμερο όμως αυτό ποικίλλει ανά πηγή, από τα 1,3 έως τα 1,6 εκατομμύρια εισιτήρια.
  • Πήρε διανομή σε πολλές χώρες του πλανήτη, από τις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη) έως την Ιαπωνία και τη Βραζιλία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ιδιαίτερη επιτυχία είχε το σάουντρακ με τη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, ενώ την ίδια τύχη ακολούθησε και το τραγούδι Στα Λιμάνια Ανάψανε Φωτιές, με τη φωνή της Νατάσας Θεοδωρίδου.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009

Μια πολύ καλή παραγωγή του Ελληνικού Κινηματογράφου, με πρωτότυπα ειδικά -ψηφιακά παρακαλώ!- εφέ και υψηλό μπάτζετ που ειδικά στον τομέα της φωτογραφίας διαφαίνεται εντυπωσιακά. Το ανακάτεμα των μπαχαρικών και της Πολίτικης Κουζίνας εν γένει με τα συστατικά της ζωής, ο ανεκπλήρωτος έρωτας δύο παιδιών από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά στην ουσία συμπατριώτες, το πικάντικο και λεπτό χιούμορ ενός λαού που μπορεί να γελάει με τις πίκρες του και κάποιες ακόμα λεπτομέρειες συνθέτουν αποσπάσματα μιας ταινίας που πολλά υποσχέθηκε, πολλούς συγκίνησε αλλά επί των πραγμάτων ελάχιστα ανανέωσε μέσα στη στρυφνότητα του ελλαδικού σινεμά των τελευταίων ετών.

Αν επέμενε στο ανακάτωμα μπαχαρικών-ύπαρξη, θα μιλάγαμε για ολοκληρωμένη δημιουργία. Αν έμενε στο κλίμα του μαγικού ρεαλισμού θα βλέπαμε ένα εντυπωσιακότερο Peppermint. Αν οι ερμηνείες, το σενάριο και η σκηνοθετική ρότα είχαν συνέχεια και δεν θύμιζαν αποσπάσματα εργασιών, θα είχαμε ένα ελληνικό φελινικό ποίημα. Τίποτα από αυτά όμως δεν αριστεύει, συν το γεγονός πως εκφράζει απόλυτα, και με την επαρκή σοβαρότητα επί των γεγονότων, μόνο τους πονεμένους συμπατριώτες μας από την Πόλη, οι οποίοι και μισέψανε από τα εύφορα σε μαγεία εδάφη τους για να απαντήσουν την τσιμέντο-κρατούμενη ηθικά και οπτικά Αθήνα.

Κακή επιλογή ο Γιώργος Χωραφάς, καλές όλες όσες αφορούν τα νεαρά χρόνια του Φάνη (ειδικά ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης), άψογη η μουσική επένδυση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Αν και η ταινία ευελπιστούσε σε ένα από τα γνωστά «τζόκερ» που οδηγούν την κάθε ταινία στην κατηγορία των ξενόγλωσσων Όσκαρ, πιστεύω πως αν προωθούταν αυτόνομα η μουσική το αποτέλεσμα θα ήταν πλέον ελπιδοφόρο προς επιτυχή κατάληξη.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *