Τρεις αδερφές, που είχαν σταλεί παρακόρες σε πλούσιες οικογένειες στην πόλη, συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, όταν αναγκάζονται, για διαφορετικούς λόγους, να επιστρέψουν στο πατρικό τους σε ένα φτωχό χωριό της ορεινής Ανατολίας. Στη σκιά των χιονισμένων βουνοκορφών, υπό το βλέμμα του αυταρχικού πατέρα, οι τρεις γυναίκες μοιάζει να επαναλαμβάνουν τα λάθη του παρελθόντος.
Σκηνοθεσία:
Emin Alper
Κύριοι Ρόλοι:
Cemre Ebuzziya … Reyhan
Ece Yuksel … Nurhan
Helin Kandemir … Havva
Mufit Kayacan … Sevket
Kayhan Acikgoz … Veysel
Kubilay Tuncer … Necati
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Emin Alper
Παραγωγή: Nadir Operli, Muzaffer Yildirim
Μουσική: Γιώργος Παπαϊωάννου, Νίκος Παπαϊωάννου
Φωτογραφία: Emre Erkmen
Μοντάζ: Cicek Kahraman
Σκηνικά: Ismail Durmaz
Κοστούμια: Alceste Tosca Wegner
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kiz Kardesler
- Ελληνικός Τίτλος: Τρεις Αδελφές
- Διεθνής Τίτλος: A Tale of Three Sisters
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
- Καλύτερη ταινία στο φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία δεν πήρε καμία χρηματοδότηση από το υπουργείο πολιτισμού της Τουρκιάς, με έναν φίλο του σκηνοθέτη, παραγωγός από τη Γερμανία, να γίνεται ο κεντρικός χορηγός της. Αντίθετα, η ταινία υποστηρίχτηκε από το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου, ενώ ανάμεσα στις εταιρίες παραγωγής είναι και η ελληνική 2/35.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 19/12/2019
Τσεϊλανικό δράμα ελεύθερα εμπνευσμένο από τις τσεχωφικές «Τρεις Αδελφές» και διαδραματιζόμενο στην τούρκικη επαρχία. Ο δημιουργός Emin Alper («Υποψίες») ξετυλίγει οδυνηρά τις σχέσεις μέσα σε μια τούρκικη οικογένεια, όπου οι «τρεις αδελφές» του τίτλου βρίσκονται στη μέση ενός παιχνιδιού εξουσίας ανάμεσα στον ανδροκρατούμενο περίγυρό τους, και βρίσκει την αφορμή για μια διεξοδική ανατομία της τούρκικης κοινωνίας. Η οπισθοδρομική λειτουργία και συντηρητική νοοτροπία της επαρχιακής κοινότητας δίνει το πάτημα στον Alper να συνθέσει μια συμβολική κοινωνική μικρογραφία, όπου διαχρονικές κοινωνικές δομές, σχέσεις και αντιλήψεις μπαίνουν στο -κινηματογραφικό- μικροσκόπιο.
Η πατριαρχία ως όχι μόνο επιβολή δύναμης εκ των ανδρών αλλά κι ως βαθύτερα ριζωμένη αρχή σε αμφότερους άνδρες-εξουσιαστές και γυναίκες-εξουσιαζόμενες, οι εξίσου βαθιά θεμελιωμένες ταξικές σχέσεις που καθορίζουν τις αντίστοιχες προσωπικές, η κοινωνία ως η ίδια η δημιουργός των «εγκληματιών» και των «τρελών» της. Πρόκειται για μια ενδελεχή ματιά στην περιπλοκότητα της ανθρώπινης συνύπαρξης στο πλαίσιο μιας -καθέτως- οργανωμένης κοινωνίας, όπου ακόμα και οι έννοιες της αγάπης και της ελευθερίας είναι σχετικές και προς αποδόμηση.
Όλα αυτά με ένα έντονα τσεϊλανικό ύφος (τα επαρχιακά τούρκικα τοπία διατηρούν περίοπτη θέση στην εικονογραφία του Alper), αλλά με περισσότερη συναισθηματική και αφηγηματική αμεσότητα απ’ όση θα επέτρεπε ο ψυχρότερος Ceylan, συμπεριλαμβάνοντας τόσο «ψυχοπλάκωμα» όσο και διακριτικό χιούμορ. Με διαρκείς σεξουαλικές αναφορές να μη μας αφήνουν ποτέ να ξεχνάμε την κοινωνική ισχύ του φαλλού ως πλαίσιο εντός του οποίου περιφέρονται οι χαρακτήρες μας, το φιλμ είναι κυνικό και ευαίσθητο, αστείο και ψυχολογικά βάναυσο, πεσιμιστικό όσο και ονειροπόλο. Αξίζει και τη θέαση και τη συζήτηση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
