Ένας μισός τσετσένος, μισός ρώσος μετανάστης βασανίζεται σχεδόν μέχρι θανάτου κι έπειτα στρέφεται στην ισλαμική κοινότητα του Αμβούργου, διεκδικώντας την περιουσία του άρρωστου πατέρα του. Αυτό φαίνεται να ενδιαφέρει τόσο τις αμερικανικές όσο και τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Καθώς το ρολόι χτυπάει αντίστροφα, οι υπηρεσίες προσπαθούν να φτιάξουν το προφίλ αυτού του άντρα ως του νούμερο ένα καταζητούμενου, που είναι ύποπτος είτε ως θύμα καταπίεσης, είτε ως εξτρεμιστής τρομοκράτης.

Σκηνοθεσία:

Anton Corbijn

Κύριοι Ρόλοι:

Philip Seymour Hoffman … Gunther Bachmann

Rachel McAdams … Annabel Richter

Willem Dafoe … Tommy Brue

Robin Wright … Martha Sullivan

Grigoriy Dobrygin … Issa Karpov

Daniel Bruhl … Maximilian

Nina Hoss … Irna Frey

Vicky Krieps … Niki

Homayoun Ershadi … Δρ Faisal Abdullah

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Andrew Bovell

Παραγωγή: Andrea Calderwood, Simon Cornwell, Stephen Cornwell, Gail Egan, Malte Grunert

Μουσική: Herbert Gronemeyer

Φωτογραφία: Benoit Delhomme

Μοντάζ: Claire Simpson

Σκηνικά: Sebastian T. Krawinkel

Κοστούμια: Nicole Fischnaller

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: A Most Wanted Man

Ελληνικός Τίτλος: Ο Νο 1 Καταζητούμενος

Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: John le Carre’s A Most Wanted Man

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: A Most Wanted Man του John le Carre.

Παραλειπόμενα

  • Στο μυθιστόρημα του John le Carre (2008), όλη η δράση συμπεριλαμβάνεται χρονικά σε μία μόνο ημέρα. Ο συγγραφέας, που ήταν κάποτε στην υπηρεσία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, υπηρέτησε και στο Αμβούργο, όπου τοποθετεί τώρα το επίκεντρο της δράσης του. Το βιβλίο βασίστηκε στην αληθινή περίπτωση του Murat Kurnaz, ενός ισλαμιστή Τούρκου που είχε συλληφθεί στο Αμβούργο από αμερικανικές υπηρεσίες και είχε μεταφερθεί στο Γκουαντάναμο.
  • Υποψήφιες για τον ρόλο της Άναμπελ Ρίχτερ ήταν οι: Amy Adams, Carey Mulligan και Jessica Chastain.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 4/9/2014

Μετά το εξαιρετικό Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι του Τόμας Άλφρεντσον, έχουμε άλλη μία κινηματογραφική μεταφορά κατασκοπικού μυθιστορήματος του Τζον Λε Καρέ, αυτή τη φορά διά χειρός Αντόν Κορμπίν. Ο Ίσα Κάρποφ, ένας τσετσενο-ρώσος μετανάστης που έχει υποστεί σοβαρά βασανιστήρια, εμφανίζεται παράνομα στην ισλαμική κοινότητα του Αμβούργου. Σύντομα κινεί τις υποψίες μιας ομάδας πρακτόρων, με αρχηγό τον Γκίντερ Μπάχμαν (Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν), οι οποίοι πληροφορούνται από τις ρωσικές υπηρεσίες πως πρόκειται για επικίνδυνο τρομοκράτη. Ο Μπάχμαν, που βρίσκεται στο επίκεντρο του έργου, προσπαθεί να βρει απάντηση στο ερώτημα αν ο Κάρποφ είναι καταπιεσμένο θύμα ή εξτρεμιστής τρομοκράτης.

Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, στον τελευταίο ρόλο πριν τον θάνατό του, ενσαρκώνει ιδιαίτερα επιτυχημένα τον γερμανό πράκτορα, που είναι ο «αντικειμενικός» πρωταγωνιστής, ο οποίος θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει τη δικαιοσύνη. Με μαγικό τρόπο καταφέρνει να επισκιάζει και παράλληλα να αναδεικνύει τους συμπρωταγωνιστές του. Ο χαρακτήρας του είναι ρεαλιστικός και αυθεντικός, τολμηρός αλλά κι ευαίσθητος. Εκλεπτύνεται δραματουργικά από το σενάριο, μα η ερμηνεία του Χόφμαν είναι αυτή που κάνει πραγματικά τη διαφορά. Αποπνέει έντονη δυναμικότητα, ως άρχων της ομάδας, μα στο πρόσωπό του την ίδια στιγμή διαφαίνεται ένας ωμός πεσιμισμός, που αναδεικνύεται περισσότερο μέσω των συνομιλιών του με τους ανταγωνιστές του.

Η σκηνοθεσία του Αντόν Κορμπίν είναι λιτή και υποβλητική ταυτόχρονα, καθώς έχει στήσει μια ατμόσφαιρα φορτισμένη, ζοφερή κι οριακά παρακμιακή, ακριβώς όπως αρμόζει σε κάθε κατασκοπευτικό θρίλερ. Ξέρει να κλιμακώνει σωστά το δράμα, χωρίς ποτέ να καταλήγει στο μελόδραμα και να εξελίσσει ισορροπημένα τους χαρακτήρες του, μέσω συνεχών εναλλαγών, επικαλύπτοντας έτσι τον περιορισμένο ρόλο που κάποιοι από αυτούς διαδραματίζουν.

Οι ρυθμοί είναι βεβαίως αργοί και, όπως ακριβώς και στο Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι, απαιτείται η αμείωτη προσοχή του θεατή, ώστε να μην αποξενωθεί από την πλοκή. Ο Νο1 Καταζητούμενος μπορεί να μην έχει τα γεωμετρικά πλάνα ή τη σχεδόν νουάρ ατμόσφαιρα του Τόμας Άλφρεντσον στον «Σμάιλι», παραμένει όμως ένα αριστοτεχνικά δομημένο θρίλερ που διατηρεί το ενδιαφέρον στα ύψη, μέχρι το τέλος. Αποτελεί σίγουρα και μια ενθύμηση για τον χαμό ενός μεγάλου ηθοποιού, καθώς παραδίδει εδώ μία από τις πλέον αξιομνημόνευτες ερμηνείες του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *