Ένας αριστερός φτάνει στα όρια της αυτοκτονίας, βιώνοντας μια δυνατή κρίση. Προσπαθεί να γράψει ένα βιβλίο για όλα όσα ίσχυαν κάποτε, αλλά σήμερα έχουν αλλάξει. Όλα γύρω του μοιάζουν απόμακρα. Οι φίλοι, η οικογένεια, το κόμμα από το οποίο αποχώρησε. Η ελπίδα του για ένα διαφορετικό μέλλον είναι ουσιαστικά νεκρή.
Σκηνοθεσία:
Ντίνος Κατσουρίδης
Νίκος Καλογερόπουλος
Κύριοι Ρόλοι:
Νίκος Καλογερόπουλος … Πολυχρόνης
Μίνα Χειμωνά … Ναυσικά Ζωγράφου
Γιώργος Τσιτσόπουλος … Λεωνίδας
Ταϋγέτη … Αριστέα
Χριστίνα Αυλιανού … Δήμητρα
Κώστας Νταλιάνης … Λυκούργος Λυσσαριάδης
Ανδρέας Βαρούχας … Ηρακλής
Ρίκα Βαγιάνη … Αφροδίτη
Δημήτρης Γιαννακόπουλος … πρόεδρος
Δήμητρα Ζέζα … μητέρα
Νικόλας Άσιμος … Νικόλας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ντίνος Κατσουρίδης, Νίκος Καλογερόπουλος
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Φωτογραφία: Ντίνος Κατσουρίδης
Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης
Σκηνικά: Γιάννης Λέκκος
Κοστούμια: Γιάννης Λέκκος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Όνειρο Αριστερής Νύχτας
- Διεθνής Τίτλος: A Leftist Night’s Dream
Παραλειπόμενα
- Έσχατη κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Ντίνο Κατσουρίδη, αλλά πρώτη για τον Νίκο Καλογερόπουλο.
- Επεισοδιακή ήταν η προβολή της ταινίας στο 37ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου ο Νίκος Καλογερόπουλος κατήγγειλε στο κοινό ότι είναι αντίθετος με την προβολή του έργου στο φεστιβάλ, γιατί δεν τον εκφράζει. Αιτία οι διαφωνίες του με τον Ντίνο Κατσουρίδη, τον οποίο και κατηγόρησε ότι αλλοίωσε το ιδεολογικό μήνυμα του σεναρίου και δεν γύρισε το προβλεπόμενο φινάλε. Ο Ντίνος Κατσουρίδης χρειάστηκε να κάνει κι αυτός τη δική του επέμβαση, επιχειρηματολογώντας ότι ήταν αδύνατο να γυρισθεί η σκηνή του τέλους, γιατί προϋπόθετε περίπλοκα ειδικά εφέ, που ήταν έξω από το πνεύμα της υπόλοιπης ταινίας. Κι όταν η διαφωνία του με τον Καλογερόπουλο έφτασε στο απροχώρητο, ολοκλήρωσε μόνος του την ταινία και την έστειλε στο φεστιβάλ, για να είναι εντάξει απέναντι στο ΕΚΚ. Το κοινό όμως είχε ταυτιστεί με τον Νίκο Καλογερόπουλο και δεν κάθισε καν ν’ ακούσει τα επιχειρήματά του. Η ταινία πάντως δεν άρεσε και στο τέλος αυτοί που γιουχάιζαν δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι αν έπρεπε ν’ απευθυνθούν στον Κατσουρίδη ή και στον Καλογερόπουλο.