Στο απώτερο μέλλον, τα ρομπότ έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που αποτελούν μια άβουλη μειοψηφία. Ο Ντέιβιντ είναι η τελευταία λέξη στην εν λόγω τεχνολογία, και έχει προγραμματιστεί ώστε να ανταποκρίνεται μηχανικά στην έννοια της αγάπης, όντας ρομπότ-παιδί. Η οικογένεια όμως που θα τον «υιοθετήσει», θα τον θεωρήσει δυσλειτουργικό κι όταν μάλιστα θα προστεθεί η επιστροφή του αληθινού γιου, θα αποφασίσει να τον αφήνει μόνο στον έξω κόσμο. Ο Ντέιβιντ, πλέον, έχοντας παρέα ένα ρομπότ-ζιγκολό, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι δύσκολο και δύσβατο με απώτερο σκοπό να βρει τη νεράιδα του παραμυθιού του Πινόκιο, ώστε να της ζητήσει να γίνει αληθινό παιδί, διεκδικώντας πίσω τη μητέρα που έχασε.

Σκηνοθεσία:

Steven Spielberg

Κύριοι Ρόλοι:

Haley Joel Osment … David

Jude Law … Gigolo Joe

Frances O’Connor … Monica Swinton

Sam Robards … Henry Swinton

Jake Thomas … Martin Swinton

William Hurt … καθηγητής Allen Hobby

Brendan Gleeson … λόρδος Johnson-Johnson

Ken Leung … Syatyoo-Sama

Ashley Scott … Gigolo Jane

Paula Malcomson … Patricia

Robin Williams … Dr. Know (φωνή)

Ben Kingsley … ειδικός (φωνή)

Meryl Streep … η γαλάζια νεράιδα (φωνή)

Chris Rock … ρομπότ κωμικός (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Steven Spielberg

Στόρι: Ian Watson

Παραγωγή: Bonnie Curtis, Kathleen Kennedy, Steven Spielberg

Μουσική: John Williams

Φωτογραφία: Janusz Kaminski

Μοντάζ: Michael Kahn

Σκηνικά: Rick Carter

Κοστούμια: Bob Ringwood

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: A.I. Artificial Intelligence
  • Ελληνικός Τίτλος: Α.Ι.: Τεχνητή Νοημοσύνη
  • Εναλλακτικός Τίτλος: A.I.: Artificial Intelligence

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: Supertoys Last All Summer Long του Brian Aldiss.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής και ειδικών εφέ.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Jude Law) και μουσικής.
  • Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.

Παραλειπόμενα

  • Ο σχεδιασμός ξεκίνησε από τον Stanley Kubrick, που από τις αρχές των 1970 είχε εξασφαλίσει τα δικαιώματα του διηγήματος του Brian Aldiss. Μέχρι και μέσα στη δεκαετία του 1990, είχε προσλάβει μια σειρά σεναριογράφων (όπως τους Brian Aldiss, Bob Shaw, Ian Watson και Sara Maitland), αλλά ο Kubrick όλο και το έβαζε πίσω, κυρίως για δύο λόγους: πρώτον δεν πίστευε ότι η ψηφιακή τεχνολογία ήταν ακόμα έτοιμη για έναν χαρακτήρα σαν τον Ντέιβιντ, αλλά και επειδή δεν θα βρίσκονταν παιδί ηθοποιός που θα μπορούσε να τον ενσαρκώσει ιδανικά. Έτσι, το 1995, ο δημιουργός παρέδωσε ό,τι είχε στον Spielberg για να το αναλάβει εκείνος. Όταν το 1999 ο Kubrick έφυγε από τη ζωή, ο Spielberg το έβαλε μπρος ως φόρο τιμής, μένοντας πιστός και στην 90σέλιδη δουλειά που είχε ήδη κάνει ο Ian Watson, βγάζοντας όμως κάποιες σκηνές σεξ του Ζιγκολό Τζο. Φυσικά, η ταινία αφιερώθηκε κι επίσημα στον Stanley Kubrick.
  • Πέρα από δύο βδομάδες γυρισμάτων σε πάρκο του Όρεγκον, όλη η ταινία γυρίστηκε μέσα σε στούντιο.
  • Ο Haley Joel Osment πρότεινε στον σκηνοθέτη ο χαρακτήρας του, επειδή είναι ρομπότ, να μην ανοιγοκλείνει ποτέ τα μάτια του. Ο Spielberg όχι μόνο συμφώνησε, αλλά το επέβαλε και σε όλους τους χαρακτήρες ρομπότ. Σε κάποια όμως σημεία, μερικοί δεν μπόρεσαν να το τηρήσουν.
  • Ακόμα κι αν επίσημα η πηγή είναι το Supertoys Last All Summer Long, υπάρχουν περισσότερα στοιχεία επί του φιλμ από το ποίημα The Stolen Child του William Butler Yeats, αλλά κι από το διήγημα Second Variety του Philip K. Dick.
  • Ο Steven Spielberg είχε να υπογράψει σενάριο από το 1982 και το Πνεύμα του Κακού.
  • Για τον ρόλο της Μόνικα, υποψήφιες ήταν οι Julianne Moore και Gwyneth Paltrow.
  • Το βιντεοπαιχνίδι εναλλακτικής πραγματικότητας The Beast χρησιμοποιήθηκε ευρέως για την προώθηση του φιλμ.
  • Παρότι δεν κυκλοφόρησαν φιγούρες των ηρώων για να μην εκληφθεί το φιλμ ως οικογενειακό, η Hasbro έβγαλε έναν ομιλών Τέντι την περίοδο που έκανε πρεμιέρα η ταινία.
  • Τις αρχικά μέτριες κριτικές διαδέχτηκε η cult φήμη, αλλά και μια κριτική αναθεώρηση που επιστεγάστηκε όταν το φιλμ συμπεριλήφθηκε στις 100 καλύτερες ταινίες από το 2000 κι έπειτα σε ψηφοφορία ανάμεσα σε 177 κριτικούς ανά τον κόσμο για λογαριασμό του BBC.
  • Με μπάτζετ 100 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ απέφερε από τα ταμεία 235,9.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η Lara Fabian χρησιμοποιήθηκε τραγουδιστικά στο For Always.
  • Το συγκρότημα των Ministry, που ακούγεται στο What About Us, ήταν προσωπική επιλογή του Kubrick.
  • Ο John Williams είχε γράψει για το φινάλε ένα κομμάτι στο πιάνο, που όμως τραβούσε περισσότερο από τη διάρκεια της σκηνής. Ακούγοντας το ο Spielberg, αποφάσισε να μοντάρει εκ νέου τη σκηνή, ώστε να χωρέσει ολόκληρο το μουσικό έργο αντί να το περικόψει.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/9/2004

Παρά τις αρκετές μέτριες κριτικές που πήρε αυτό το τόλμημα του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που το ανέφεραν ως αφελές κι απλοϊκό, θα επιμείνω στον όρο μικρό αριστούργημα. Πρόκειται αρχικά για ένα σχέδιο που είχε στοιχειώσει τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και που είχε εκμυστηρευτεί στον «παραμυθά» δημιουργό πριν πεθάνει, με εμπιστοσύνη στο ότι θα καταφέρει να το υλοποιήσει. Ναι, ο Κιούμπρικ θα το έκανε λογικά καλύτερα, αλλά κι αυτό το επίπεδο είναι πολύ κοντά στην υφή του μεγάλου δημιουργού. Άλλωστε μιλάμε για Σπίλμπεργκ και όχι κάποιον τυχαίο…

Η ταινία αποτελείται από τρία ανεξάρτητα μέρη. Στο πρώτο, ο Ντέιβιντ απολαμβάνει και διδάσκεται από την έννοια της αγάπης, πράττοντας το προπατορικό αμάρτημα της διαφορετικότητας, κι αντιμετωπίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία της ανάληψης ευθυνών, και της καχυποψίας απέναντι σε κάτι φαινομενικά τέλειο. Μέσα σε αυτό το αναλογικά ήρεμο περιβάλλον, το παιδί θα αποτυπώσει μέσα του τον μύθο του Πινόκιο, που θα του χρησιμεύσει σαν αυτοσκοπός, αλλά και άμυνα απέναντι σε έναν ενήλικο κόσμο που έχει απορρίψει τους μύθους αγνοώντας τις δικές του ρίζες. Το δεύτερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια μέρος, είναι η οδύσσεια του Ντέιβιντ που εισέρχεται βίαια στον κόσμο των ενηλίκων, που κυριαρχεί η βία, η παρανόηση των ηθικών αξιών και η αλλοτρίωση των υπαρκτών γνώσεων. Τέλος, έρχεται η «αθάνατη» πανδαισία του τρίτου κι ονειρικού μέρους, που δένει το ευφυές αυτό παζλ, ολοκληρώνοντας την ωριμότερη ταινία ψυχαγωγίας που μας έχει προσφέρει ποτέ ο Σπίλμπεργκ.

Το παραμύθι του Πινόκιο (γενικά η δύναμη του κάθε κλασικού παραμυθιού βρίσκει εδώ πλήρωμα και δικαίωση) αυτούσια ζωντανεμένο και διαχρονικά δοσμένο με την απαραίτητη ανανέωση, ώστε να διδάσκει έως και σήμερα, και αύριο.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

34 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *