Ζήτημα Τιμής
- A Few Good Men
- 1992
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γαλλικά
- Δραματική, Δραματικό Θρίλερ
- 25 Νοεμβρίου 1992
Σε μια αμερικανική βάση της Κούβας, ένας πεζοναύτης βρίσκεται νεκρός, ύστερα από το καψόνι δύο συναδέλφων του. Ο υπερόπτης νεαρός δικηγόρος του ναυτικού, υποπλοίαρχος Ντάνιελ Κάφι, και η σύμβουλός του, ανθυποπλοίαρχος Τζο Αν Γκάλογουεϊ, είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να ερευνήσουν την φαινομενικά απλή όσο όμως κι ευαίσθητη υπόθεση, ώσπου ανακαλύπτουν πως μπορεί να είναι μπλεγμένοι υψηλά ιστάμενοι αξιωματικοί, όπως ο συνταγματάρχης Νέιθαν Τζέσαπ.
Σκηνοθεσία:
Rob Reiner
Κύριοι Ρόλοι:
Tom Cruise … υποπλοίαρχος Daniel Alastair Kaffee
Jack Nicholson … συνταγματάρχης Nathan R. Jessep
Demi Moore … ανθυποπλοίαρχος JoAnne Galloway
Kevin Bacon … πλοίαρχος Jack Ross
Kiefer Sutherland … υποπλοίαρχος Jonathan Kendrick
Kevin Pollak … υποπλοίαρχος Sam Weinberg
Wolfgang Bodison … υποδεκανέας Harold W. Dawson
James Marshall … δεκανέας Louden Downey
J.T. Walsh … αντισυνταγματάρχης Matthew Andrew Markinson
J.A. Preston … δικαστής Julius Alexander Randolph
Cuba Gooding Jr. … δεκανέας Carl Edward Hammaker
Xander Berkeley … πλοίαρχος Whitaker
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aaron Sorkin
Παραγωγή: David Brown, Rob Reiner, Andrew Scheinman
Μουσική: Marc Shaiman
Φωτογραφία: Robert Richardson
Μοντάζ: Robert Leighton, Steven Nevius
Σκηνικά: J. Michael Riva
Κοστούμια: Gloria Gresham
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: A Few Good Men
- Ελληνικός Τίτλος: Ζήτημα Τιμής
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: A Few Good Men του Aaron Sorkin.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Jack Nicholson), μοντάζ και ήχου.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Tom Cruise) σε δράμα, δεύτερου αντρικού ρόλου (Jack Nicholson) και σεναρίου.
Παραλειπόμενα
- Ο Aaron Sorkin εμπνεύστηκε την ιστορία μετά από τηλεφώνημα με την αδελφή του, Deborah, η οποία είχε αποφοιτήσει από τη νομική σχολή και είχε γραφτεί για τρία χρόνια στο δικηγορικό τμήμα του ναυτικού. Η υπόθεση που είχε αναλάβει αφορούσε το Γκουαντάναμο, και ένα καψόνι που όμως δεν είχε φονικά αποτελέσματα.
- Ο William Goldman έκανε κάποιες αλλαγές στο σενάριο, δίχως να υπάρχει στα κρέντιτ, τις οποίες ο Sorkin όχι μόνο αποδέχτηκε, αλλά τις ενσωμάτωσε στο θεατρικό του.
- Η λέξη “sir” ακούγεται 164 φορές. Αυτό ως μέσος όρος είναι μία φορά ανά 50 δευτερόλεπτα!
- Το περίφημο “You can’t HANDLE the truth!” είναι μια ατάκα από τις λίγες που πρόσθεσε ο Steven Spielberg επί του σεναρίου.
- Για τον ρόλο της Τζόαν, υποψήφιες ήταν οι: Jodie Foster, Linda Hamilton και Michelle Pfeiffer. Η Pfeiffer ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά το στούντιο ήθελε κάποια πιο “σκληρή”.
- Ο Gene Hackman απέρριψε τον ρόλο του Νέιθαν Τζέσεπ, προτιμώντας τους Ασυγχώρητους, που όμως του απέφεραν ένα Όσκαρ.
- Για διάφορους ρόλους, ακούγονταν τα ονόματα των: Michael J. Fox, Tom Hanks, Willem Dafoe, Joe Pesci, Rowan Atkinson, Steve Guttenberg, Brandon Lee και Bill Murray.
- Με κόστος 41 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ πέτυχε εισπράξεις 243,2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/4/2009
Η Ακαδημία των Όσκαρ έκανε ότι μπορούσε για να στηρίξει αυτό το δικαστικό δράμα: τέσσερις υποψηφιότητες, μεταξύ αυτών καλύτερης ταινίας. Με μνήμες από το «Η Ιστορία ενός Στρατιώτη» κι ακόμα παλαιότερα, ο Ρομπ Ράινερ αφήνει τις κομεντί και προσπαθεί να παρουσιάσει μια πολύ σοβαρή ταινία, με φανερό σκοπό να την κάνει κλασική. Ο σεναριογράφος Άαρον Σόρκιν, όμως, είναι ταλέντο, αλλά είναι και άπειρος, και δεν έχει τους πολύ δυνατούς διαλόγους που μια αντίστοιχη ταινία έχει υπερβολική ανάγκη (έχει όμως κάποιες καλές ατάκες), ενώ ο Ράινερ είναι πολύ τυπικός, ως να θεωρηθεί ακαδημαϊκός (τον σώσει εντέλει το καλό μοντάζ του). Αυτός που βγήκε αληθινά νικητής είναι ο Τομ Κρουζ, που πετυχαίνει μία ακόμα σοβαρή ερμηνεία και σβήνει την παταγώδη αποτυχία του «Μακρινού Ορίζοντα». Την ερμηνεία της ταινίας όμως την έχει ο Τζακ Νίκολσον («you can’t handle the truth»), αλλά ακόμα και η υποψηφιότητα για Όσκαρ δεν τον βοηθάει να προσθέσει ένα ακόμα συν στην καριέρα του, μια και από αβανταδόρικους ρόλους δεν είχε έλλειψη. Γενικά, όλο το κλου είναι η προσωπική κόντρα Κρουζ-Νίκολσον, αφού αν η ταινία διεκδικούσε και τον τίτλο ταινία-καταγγελίας, απέτυχε τελείως.
Βαθμολογία: