Ο Πάνος Πάμπανος κάνει διπλή ζωή. Στην κόρη του καλύτερου φίλου του και προστατευόμενή του, τη Θάλεια, παρουσιάζεται σαν άνθρωπος αυστηρών αρχών και βράχος ηθικής. Στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ένας αδιόρθωτος γλεντζές ο οποίος κρύβεται πίσω από το πρόσωπο ενός φανταστικού ανιψιού του. Όταν η θεία του συνεταίρου του, Ντίνου Καλιαμπέση, η κυρία Αγγέλα Αυγερινού, έρχεται στην Αθήνα από το Γιοχάνεσμπουργκ, ο Πάνος ερωτεύεται την κόρη της, τη Γιάννα, και προσπαθεί να εξαφανίσει τον ανύπαρκτο ανιψιό του. Αλλά κι ο Ντίνος ερωτεύεται τη Θάλεια, την οποία όμως θεωρεί παλιά φιλενάδα του Πάνου. Οι παρεξηγήσεις διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς η Θάλεια θεωρεί τον Ντίνο ανιψιό του Πάνου, κι η Γιάννα πιστεύει ότι η Θάλεια είναι αρραβωνιαστικιά του Πάνου.
Σκηνοθεσία:
Κώστας Καραγιάννης
Κύριοι Ρόλοι:
Λάμπρος Κωνσταντάρας … Πάνος Πάμπανος (Τίκος)
Τζένη Ρουσσέα … Γιάννα Αυγερινού
Ανδρέας Μπάρκουλης … Ντίνος Καλιαμπέσης
Βίκυ Βανίτα … Θάλεια Κορτέση
Θόδωρος Κατσαδράμης … Θανάσης
Μάκης Ρευματάς … Μάκης
Κάκια Παναγιώτου … Αγγέλα Αυγερινού
Μπάμπης Ανθόπουλος … Άντζουλος
Μίτση Κωνσταντάρα … Ευδοκία
Νικήτας Πλατής … αστυνόμος
Σωτήρης Τζεβελέκος … φωτορεπόρτερ
Βίκυ Μοσχολιού … τραγουδίστρια
Μαρίνα … τραγουδίστρια
Μάρω Κοντού … ρεσεψιονίστ
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κώστας Πρετεντέρης
Παραγωγή: Κώστας Καραγιάννης, Αντώνης Καρατζόπουλος
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Φωτογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Σκηνικά: Πέτρος Καπουράλης
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ένας Τρελλός Γλεντζές
- Διεθνής Τίτλος: A Crazy Party-Animal
- Εναλλακτικός Τίτλος: Ένας Τρελός Γλεντζές
Παραλειπόμενα
- Η Μάρω Κοντού κάνει μια στιγμιαία αλλά χαρακτηριστική φιλική συμμετοχή.
- Κόβοντας 228.988 εισιτήρια, ήρθε στην 31η θέση ανάμεσα σε 99 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει για τον ταινία το Τον Αγαπώ τον Αγαπώ, αλλά και η Μαρίνα το Αντιγόνη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/4/2018
Μια περίοδος μεγάλης παραγωγικότητας για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αλλά επίσης και τυποποίησης του σε μια συγκεκριμένη περσόνα. Ο Λαμπρούκος ένοιωθε άνετα με την εικόνα του μεσόκοπου μεν, ακμαίου δε άντρα, και σε αυτή στηρίζεται ολόκληρη η συγκεκριμένη παραγωγή του Κώστα Καραγιάννη. Μια όμως και δεν έχει ένα σενάριο που να τραβήξει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, δεν αρκεί αυτή η μία αυτή παρουσία για να δώσει μια οντότητα στο φιλμ, και όλα κυλούν βατά, προβλεπόμενα κι ενίοτε και κουραστικά. Η Τζένη Ρουσσέα και ακόμα περισσότερο η Βίκυ Βανίτα δεν αποτελούν την καλύτερη γυναικεία βοήθεια, ενώ ο Ανδρέας Μπάρκουλης απλά επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Κλασικού τύπου κωμωδία της επταετίας, απλά ευτυχώς περνάει η ώρα, κάτι που δεν ήταν πάντα εξασφαλισμένο τότε.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Κοπιαρισμένη 100% η υπόθεση του "Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός" του Όσκαρ Γουάιλντ , ντροπή που ο Πρετεντέρης υπέγραψε τόσο ξεδιάντροπα το όνομά του στο σενάριο χωρίς την αξιοπρέπεια να αναφέρει τουλάχιστον τον Γουάιλντ και το θεατρικό του έστω και σαν έμπνευση. Αλλά πότε έμαθε σοβαρά η ελληνική παραγωγή περί λογοκλοπής, και ιδιαίτερα την εποχή της εν λόγω ταινίας;
Σκέψου ότι τη "χρυσή εποχή" κάθε χρόνο γυρίζονταν περίπου 100 ταινίες, από ελάχιστες εταιρίες παραγωγής και στην ουσία μία χούφτα συντελεστές. Αυτό που λες είναι ένα μόνο από τα καρκινώματα που παρουσιάζονταν. Πάλι καλά που ήταν φιλότιμοι οι ηθοποιοί, κάτι βέβαια που απέρρεε από την τυφλή λατρεία του κόσμου. Καλά όμως τότε που ο πολύς κόσμος δεν ήταν διαβασμένος (στο κάτω-κάτω υπήρχαν και αρκετές καλές εξαιρέσεις τότε στον κακό κανόνα), εδώ αυτά συμβαίνουν και σήμερα στον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο, κι ας βγαίνουν το ανώτερο 10 ταινίες τη χρονιά και με πολλαπλούς παραγωγούς...