2046 (2004) ⋆ Filmy.gr

ΣΥΝΟΨΗ

Ο δημοσιογράφος Τσόου Μο-γαν γράφει ένα μυθιστόρημα για το μέλλον με τίτλο 2046. Σύμφωνα με αυτό, ένα μυστήριο τρένο φεύγει για το έτος 2046 με τακτά δρομολόγια. Όλοι οι επιβάτες του έχουν τον ίδιο σκοπό: να ανακτήσουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Λέγεται ότι το 2046 τίποτα δεν άλλαξε. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει, γιατί κανένας δεν επέστρεψε ποτέ. Εκτός από έναν που πήγε και επέλεξε να φύγει…

Σκηνοθεσία:

Kar-Wai Wong

Κύριοι Ρόλοι:

Tony Chiu-Wai Leung … Chow Mo-wan

Maggie Cheung … Su Li-zhen

Gong Li … Su Li-zhen

Faye Wong … Wang Jing-wen/ανδροειδές

Takuya Kimura … Tak/ο φίλος της Wang Jing-wen

Jie Dong … Wang Jie-wen

Carina Lau … Lulu-Mimi/ανδροειδές

Ziyi Zhang … Bai Ling

Chen Chang … ο ντράμερ

Ping Lam Siu … Ah Ping

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kar-Wai Wong

Παραγωγή: Kar-Wai Wong

Μουσική: Shigeru Umebayashi

Φωτογραφία: Christopher Doyle, Pun-Leung Kwan

Μοντάζ: William Chang

Σκηνικά: William Chang

Κοστούμια: William Chang

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: 2046
Ελληνικός Τίτλος: 2046

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Οι Άγριες Μέρες μας (1990)
Ερωτική Επιθυμία (2000)

Κύριες Διακρίσεις

Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
Βραβείο διεθνούς ταινίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
6 βραβεία στα εθνικά βραβεία του Χονγκ Κονγκ. Υποψήφιο σε ακόμα 6 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.

Παραλειπόμενα

Εδώ κλείνει μια ανεπίσημη τριλογία, που συμπληρώνεται από τα Οι Άγριες Μέρες μας (1990) και Ερωτική Επιθυμία (2000). Οι ταινίες συνδέονται μέσω του χαρακτήρα του Tony Leung Chiu-wai, ενώ και στις 3 εμφανίζονται αυτός και η Maggie Cheung.
Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί η ταινία, με ένα μέρος από αυτά να σπαταλιέται λόγω της υγειονομικής κρίσης του SARS.
Το 2046 προϋπήρχε ως ο αριθμός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που συναντιόντουσαν οι κεντρικοί χαρακτήρες στο Ερωτική Επιθυμία. Επίσης, ο χαρακτήρας της Mimi/Lulu προέρχεται από το Οι Άγριες Μέρες μας.
Συσχετισμός επί της πλοκής υπάρχει και με ένα επεισόδιο της σειράς Twilight Zone με τίτλο The Lonely, όπου ένας άντρας εξορίζεται σε αστεροειδή το έτος 2046.
Το συγκεκριμένο έτος είναι κρίσιμο για το Χονγκ Κονγκ, μια και θα συμπληρωθούν τα 50 έτη από την παράδοση του από τη Μεγάλη Βρετανία στην Κίνα, και μαζί θα λήξει η προσωρινή του αυτοδιάθεση.
Πρώτη ταινία του Kar-Wai σε κάδρο widescreen (2.39:1) και πρώτη του γυρισμένη με αναμορφικούς φακούς.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το 2046 Main Theme του Shigeru Umebayashi ακούγεται σε διαφορετικές εκδοχές διαμέσου του φιλμ. Χρήση γίνεται και έργων των Peer Raben, Xavier Cugat, Georges Delerue, Zbigniew Preisner και Secret Garden.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 6/5/2021

O Wong Kar-Wai είναι, χωρίς αμφιβολίες, περιστροφές κι αναίτιες επεξηγήσεις, ένας από τους ελάχιστους εν ενεργεία σκηνοθέτες που έχουν καταφέρει να παράξουν μια νέα κινηματογραφική γλώσσα που ανέτρεψε στο ορμητικό της πέρασμα κανόνες, όρους και νόρμες. Εδώ αφηγείται την ιστορία ενός συγγραφέα που ερωτεύεται. Ή, ίσως, την ιστορία ενός ταξιδιού σε έναν μαγικό κόσμο ονόματι 2046, από τον οποίο δεν επέστρεψε κανείς. Η ταινία του είναι ένα ερωτικό δράμα με στοιχεία κωμωδίας. Ή, ίσως, ένα ξεκάθαρο sci-fi με στοιχεία έρωτος. Πιστός λοιπόν στην επαναστατική του διάθεση,, δεν παίζει εδώ μόνο με τα αισθητικά και σκηνοθετικά του μέσα, αλλά και με τα ίδια τα κινηματογραφικά είδη, χαρίζοντας μας ένα ακατάτακτο κινηματογραφικό διαμάντι.

Παίζοντας στα δάχτυλα τα αισθητικά του μέσα, δημιουργεί κι εδώ εικόνες που προσφέρονται για απανωτά ουρλιαχτά αμιγώς κινηματογραφικής ηδονής, σκηνοθετώντας την ιστορία του σαν ένα vintage ερωτικό δράμα με νέον πινακίδες κι ερωτικές σκηνές που αναβλύζουν αχαλίνωτη ομορφιά. Με την αισθητική του επανάσταση να επιτελείται άριστα από τη σκηνοθεσία, επενδύει και σε ένα σενάριο το οποίο προσπαθεί υπό μορφή κινηματογραφικού επιστολογραφήματος να μας ταξιδέψει σε κόσμους ερωτικούς και μελλοντικούς ή ερωτικά μελλοντικούς (;). Δημιουργεί, λοιπόν, ένα σεναριακό υβρίδιο που καταφέρνει να σε παρασύρει στα κατάβαθα του κόσμου του, και να σε γοητεύσει ανεπανόρθωτα. Διατηρεί όμως έναν κάποιο ελιτισμό και μια αίσθηση αποστασιοποίησης, που δεν σου επιτρέπει να μετατρέψεις την ανεπανόρθωτη γοητεία σε βαθιά κινηματογραφική αγάπη.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια υπέροχη ταινία που εκπληρώνει πλήρως τον σκοπό της τέχνης ως ανατροπής κατεστημένων νορμών και φορμών. Κι αν ρέπει λιγάκι προς την αυταρέσκεια και την αποστασιοποίηση, δημιουργοί σαν τον Wong Kar-Wai δικαιούνται απερίφραστα μια γενναία δόση κινηματογραφικού αυνανισμού για χάρη των αισθητικών τους επαναστάσεων.

Βαθμολογία: