Το 2009, μια ομάδα καταξιωμένων επιστημόνων επιβεβαιώνει στους ηγέτες της Γης πως σύντομα θα έρθει το τέλος του κόσμου που ξέραμε. Μέχρι το 2012, οι ηγέτες παγκοσμίως θέτουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο διάσωσης για όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, δυστυχώς όμως είναι αδύνατο να σωθούν όλοι. Όταν ο Τζάκσον Κέρτις πηγαίνει με τα δύο του παιδιά εκδρομή στο Γέλοουστοουν, ανακαλύπτει τυχαία τις τεράστιες εγκαταστάσεις στο κέντρο μιας αποξηραμένης λίμνης, και αποκαλύπτει το μυστικό της επικείμενης καταστροφής που η κυβέρνηση κρύβει από τους πολίτες. Ο Τζάκσον πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του σε μια αντίστροφη μέτρηση με τον χρόνο. Προσπαθώντας να σώσει την οικογένειά του και τον εαυτό του, έρχεται αντιμέτωπος με σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, τσουνάμι και κάθε είδους φυσικές καταστροφές που η Γη επιφυλάσσει για την ανθρωπότητα.

Σκηνοθεσία:

Roland Emmerich

Κύριοι Ρόλοι:

John Cusack … Jackson Curtis

Amanda Peet … Kate Curtis

Chiwetel Ejiofor … Adrian Helmsley

Thandiwe Newton … Laura Wilson

Liam James … Noah Curtis

Morgan Lily … Lilly Curtis

Tom McCarthy … Gordon Silberman

Woody Harrelson … Charlie Frost

Zlatko Buric … Yuri Karpov

Beatrice Rosen … Tamara Jikan

Danny Glover … πρόεδρος Thomas Wilson

Oliver Platt … Carl Anheuser

Osric Chau … Nima

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Roland Emmerich, Harald Kloser

Παραγωγή: Larry Franco, Mark Gordon, Harald Kloser

Μουσική: Harald Kloser, Thomas Wanker

Φωτογραφία: Dean Semler

Μοντάζ: David Brenner, Peter S. Elliot

Σκηνικά: Barry Chusid

Κοστούμια: Shay Cunliffe

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: 2012
  • Ελληνικός Τίτλος: 2012

Παραλειπόμενα

  • Ο τίτλος αναφέρεται στη διαβόητη χρονιά που πολλοί πίστευαν πως θα σημάνει κάτι το συνταρακτικό για την ανθρωπότητα. Οι εκδοχές ανέφεραν από την καταστροφή του πλανήτη μέσω ηλιακής καταιγίδας, τη σύγκρουση με κομήτη, την αντιστροφή των πόλων, το λιώσιμο των πάγων, αλλά και… τη Δευτέρα Παρουσία, την έλευση στη Γη εξωγήινων ή θεοτήτων! Όλα αυτά είχαν ξεκινήσει από την περίφημη ημερομηνία που οι Μάγια τοποθετούσαν ως τελευταία στο ημερολόγιο τους. Μπορεί να συμπίπτει, όντως, με έναν ηλιακό κύκλο, το ότι όμως είναι και το πέρας του κόσμου δεν αναφέρεται από τους Μάγια ως τετελεσμένο. Αυτή είναι, απλά, μια δυτική σύγχρονη εκδοχή από τα 1960.
  • Το βιβλίο Fingerprints of the Gods του Graham Hancock αναφέρεται στα κρέντιτ ως έμπνευση για το φιλμ. Το βιβλίο βέβαια του 1995 κατατάσσεται ως ψευδο-αρχαιολογία.
  • Το μάρκετινγκ του έργου ήταν αληθινά επιθετικό, και όπως αποδείχτηκε έξυπνο. Με επίκεντρο ένα μυθοπλαστικό ινστιτούτο με το όνομα Human Continuity, βγήκαν από streaming-media, ένα μυθοπλαστικό βιβλίο (Farewell Atlantis) ως και υποτιθέμενες ραδιο-μεταδόσεις του Τσάρλι Φροστ. Έπειτα ακολούθησε το επίσημο site της ταινίας, και πάλι υπό την εποπτεία του “ινστιτούτου”, όπου ο επισκέπτης μπορούσε μεταξύ άλλων να πάρει έναν λαχνό ώστε να είναι μεταξύ αυτών που θα διασωθούν! Ο David Morrison της NASA διαμαρτυρήθηκε έντονα, επειδή επικοινωνούσαν μαζί του κόσμος που είχε πιστέψει ότι το ινστιτούτο ήταν αληθινό και όσα έλεγε αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα.
  • Στη Βόρεια Κορέα η ταινία απαγορεύτηκε να βγει, μια και συνέπιπτε με τα 100 χρόνια της γέννησης του Kim Il-sung, που είχαν χαρακτήρα αναγέννησης της χώρας. Πολλοί συνελήφθησαν για παράνομη κατοχή εισαγόμενων κόπιων του φιλμ.
  • Το μπάτζετ κρατήθηκε στα 200 εκατομμύρια δολάρια (χαμηλότερα από το αρχικά υπολογιζόμενο), αλλά τα κέρδη έφτασαν στα 769,7.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Adam Lambert συνείσφερε με το τραγούδι της ταινίας, το Time for Miracles.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 2/11/2009

Φαντάζει πέρα για πέρα μακάβριο να παρακολουθούμε στο σινεμά το τέλος του κόσμου, όταν μάλιστα αυτό φημολογείται. Κι όμως, η σκέψη που μου πέρασε μετά το έργο ήταν θετική, παρά επιβεβαίωνε την οφθαλμοφανή αρπαχτή. Το σενάριο πασχίζει να εκβάλει ελπίδα μέσα από τον όλεθρο, έστω και με αυτή την απλοϊκή, χολιγουντιανή λογική. Μια λογική που δεν πρέπει μονίμως να κατηγορούμε, αφού βοηθάει σε ένα συλλογικό ήθος. Πάνω-κάτω βέβαια ξέρετε ήδη το τι θα δείτε. Έχουμε πλέον εκπαιδευτεί σε αυτά τα once-in-a-lifetime υπερθεάματα. Ακούγεται τρελό, αλλά έχουν πλέον διαμορφωθεί κλισέ και για ταινίες όπου κοστίζουν τόσα λεφτά που θα τάιζαν τη μισή Αφρική…

Θα ήθελα να είχα να πω περισσότερα για το θέαμα, αλλά εκεί κάπου με απογοήτευσε ο πολύς Emmerich. Περίπου στη μία ώρα, έχουμε ήδη γραπωθεί στις θέσεις μας κι αυτό δημιουργεί προσμονή για ακόμη περισσότερα, όταν έχουμε τόσο μεγάλη διάρκεια εμπρός μας. Το εναντίον, το μάτι έχει πλέον εκπαιδευτεί και η ταινία δεν παρέχει τέτοιες εικόνες που θα έκαναν τη θέση μας να μας ξανανιώσει. Είναι σαν μια συρραφή από μικρού μήκους blockbuster, από τα οποία, επιμέρους, έχουμε δει κάτι καλύτερο. Όμως, επί του συνόλου, δεν σε απογοητεύει, είναι από τις ταινίες που σπάνε δικαίως τα ταμεία, κι έχει έναν ρυθμό αφήγησης που δεν σε αφήνει να βαρεθείς ποτέ. Ναι, πάλι ο αμερικανός πρόεδρος είναι το καλύτερο παιδί του πλανήτη…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

28 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *