10.000 Km: Η Απόσταση Μεταξύ μας

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: 10.000 Km

Ελληνικός Τίτλος: 10.000 Km: Η Απόσταση Μεταξύ μας

Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Long Distance

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για ευρωπαϊκή ανακάλυψη στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
• Βραβείο νέου σκηνοθέτη στα Goya. Υποψήφιο για νέο ηθοποιό (David Verdaguer) και νέα ηθοποιό (Natalia Tena).
• Καλύτερη ταινία στο φεστιβάλ της Μάλαγας.

Παραλειπόμενα

• Ντεμπούτο, μετά από αρκετές μικρού μήκους ταινίες, για τον Carlos Marques-Marcet.
• Η αρχική λήψη της ταινίας διαρκεί 22 λεπτά.
• Η Natalia Tena αντικατέστησε την Barbara Lennie.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 5/10/2014

Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε στην ταινία του Carlos Marques-Marcet είναι ένα ζευγάρι να κάνει έρωτα. Δύο ανθρώπους να βρίσκονται όσο πιο «κοντά» μπορούν δύο άνθρωποι να βρεθούν. Εν συνεχεία, ένα περίπου 20λεπτο μονοπλάνο μας εντάσσει σε μια σκηνή από την καθημερινότητα των δύο αυτών ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας. Και έπειτα ο τίτλος, που σηματοδοτεί την έναρξη της απαρίθμησης των ημερών όπου ανάμεσα στα σώματα των δύο ηρώων, τους οποίους γνωρίσαμε σε απόσταση αναπνοής, μεσολαβούν 10.000 χμ. Αυτό που ακολουθεί είναι μια σειρά από στιγμιότυπα δύο ζωών παράλληλων που αναζητούν σημεία τομής, που προσπαθούν να έρθουν κοντά κι ας τις χωρίζει ένας ολόκληρος ωκεανός.

Ηλεκτρονικές βιντεοκλήσεις, μοναχικές νύχτες με συντροφιά το αλκοόλ, αμήχανα e-mail και περιηγήσεις στους δρόμους του Λος Άντζελες μέσω του Google maps γεμίζουν τις ημέρες της Alex και του Sergi. Αριστουργηματικά ερμηνευμένοι από τους Natalia Tena και David Verdaguer αντίστοιχα, οι δύο χαρακτήρες είναι οι μοναδικοί που εμφανίζονται στο φιλμ και διαθέτουν τη δυνατή ρεαλιστική υπόσταση που μπορεί να κρατήσει μια ολόκληρη ταινία πάνω της. Είναι ελάχιστες οι φορές (αν και υπάρχουν) που σε αφήνουν κάπως έξω από τον εσωτερικό τους κόσμο και δεν σου επιτρέπουν να τον κατανοήσεις πλήρως. Για αυτές οφείλεται εν πολλοίς η αποσπασματική αφήγηση, η οποία, αν και δεν γίνεται ποτέ κουραστική, εμποδίζει σχετικά την επί μέρους εμβάθυνση. Μια τέτοια αίσθηση αφήνει και το φινάλε, όπου η περίπλοκη συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων παραμένει απαισιόδοξα «ανοιχτή», γεγονός ωστόσο ηθελημένο και μάλλον πιο δουλεμένο από την αντίστοιχη περίπτωση του αμερικανικού, προ τριετίας «Like Crazy».

Ο Carlos Marques-Marcet δημιουργεί ωμό ρεαλισμό, με τους εξαιρετικούς διαλόγους του ωστόσο να αντλούν από αυτόν όλο το χιούμορ που μπορεί να εμπεριέχει. Σκηνοθετικά, παίζει εύστοχα με την έννοια της απόστασης, όταν αυτή παίρνει είτε τη μορφή μόλις μερικών μέτρων που όμως χωρίζονται από έναν τοίχο, είτε 10.000 χιλιομέτρων που εκμηδενίζονται από την ηλεκτρονική επικοινωνία, με ένα αδιαπέραστο γυαλί όμως πάντα να μεσολαβεί. Κι αν αυτό το υπέροχο κινηματογραφικό εγχείρημα, που θυμίζει ένα πιο πικρά ρεαλιστικό «Μεσοτοιχίες», σαν σύνολο δεν σε συγκλονίζει, είναι γιατί ποτέ δεν μοιάζει φτιαγμένο για να το κάνει. Ο στόχος και, βασικά, η επιτυχία του είναι ότι αφηγείται μια σειρά από άλλοτε απολαυστικά κι άλλοτε επώδυνα ειλικρινείς στιγμές από την προσπάθεια δύο ανθρώπων να διατηρήσουν ζωντανή τη σχέση τους. Και, επίσης, ότι προσφέρει ορισμένες αριστουργηματικές, αξέχαστες «ημέρες»-σεκάνς, όπως το απλό, μα αληθινά καθηλωτικό γράψιμο ενός e-mail και ο συγκινητικότατος χορός με «παρτενέρ» το λάπτοπ.

Βαθμολογία: