Συντάκτης: Πάρις Μνηματίδης

Μια λέξη αιωρείται στη σοδειά των φετινών Όσκαρ και ήταν μάλλον η αγαπημένη του μέσου σινεφίλ για το 2023: «Barbenheimer». Ένα αληθινό πολιτιστικό φαινόμενο χάρη στη διαδικτυακή δύναμη των memes που είναι πλέον ισχυρότερη από ποτέ (ακούγεται ένα «είχατε και στο χωριό σας» στο βάθος), αλλά και στη δίψα του κοινού για κάτι προσβάσιμο και ποιοτικό ταυτόχρονα, με γνώριμα ονόματα στο σκηνοθετικό τιμόνι που έχουν καθιερωθεί ως auteurs με τα χρόνια (Gerwig και Nolan). Τα ταμεία έδωσαν τις απαντήσεις τους, οι υποψηφιότητες αντικατόπτρισαν τη σχετική απήχηση, και τώρα πάμε στην τελική ευθεία…

Από την άλλη, το πιο σύνηθες αστείο σε κουβέντες γύρω από το θέμα είναι τα νούμερα τηλεθέασης που βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά, όμως ύστερα από την πανδημική απονομή του 2021, κάθε χρονιά είναι και λίγο καλύτερη σε αυτό το πεδίο. Νομίζω ότι το ψυχολογικό φράγμα των 20 εκατομμυρίων τηλεθεατών είναι σημαντικό. Θα ξεπεραστεί; Είναι και μια πολωτική χρονιά στις ΗΠΑ λόγω εκλογών που έρχονται σε λίγους μήνες, και θα παίξει τον ρόλο του το ότι το τραμπικό στρατόπεδο έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον του Χόλιγουντ εδώ και πολύ καιρό, ο οποίος όλο κι εντείνεται. Όμως είναι και το αντικειμενικό γεγονός που μετράει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τους κινηματογραφόφιλους εκεί έξω, ότι το 2023 είχε μπόλικες αξιόλογες ταινίες, και οι περισσότερες έχουν υποψηφιότητες στα φετινά βραβεία…

Όπως κάνουμε κάθε χρόνο εδώ και κάποιο καιρό, παρακάτω θα αναλύσουμε όλες τις κατηγορίες των Όσκαρ για την τελετή του 2024, με εξαίρεση τις ταινίες μικρού μήκους, για να δούμε αν υπάρχουν φαβορί και πόσο ξεκάθαρα είναι, να εκφράσουμε προτιμήσεις, να παραπονεθούμε για ελλείψεις ενίοτε (ή και παρουσίες…) και ταυτόχρονα να κάνουμε και μια έμμεση ανασκόπηση σε μια κινηματογραφική σεζόν που είχε αν μη τι άλλο ποικιλία, και σίγουρα δεν ήταν βαρετή.

ΤΑΙΝΙΑ

Το «Οπενχάιμερ» υπήρξε το ξεκάθαρο φαβορί σε αυτήν την κούρσα από πολύ νωρίς, και αυτό επιβεβαίωσαν και τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα σημαντικά βραβεία που ακολούθησαν. Πέραν της εμπορικότητας και των κριτικών (το ότι συνδυάζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα ιδανικό πάντρεμα λαϊκότητας και ποιότητας, από αυτά που αρέσουν πάρα πολύ στα Όσκαρ), είναι και το φιλμ που επιστέγασε τη στροφή του Christopher Nolan εκτός του κινηματογράφου είδους (επιστημονική φαντασία, δράση κ.α.), με τη μέχρι πρότινος προσκόλλησή του σε αυτόν να θεωρούταν και ως ένας σημαντικός λόγος γιατί ο ίδιος δεν είχε αναγνωριστεί ως σκηνοθέτης βεληνεκούς από την Ακαδημία μέχρι και το 2018. Λόγω ευρύτατης αποδοχής ακόμη και από όσους δεν το λάτρεψαν, το εν λόγω φιλμ δεν μοιάζει να απειλείται σοβαρά στη συγκεκριμένη κατηγορία από κάποιον ανταγωνιστή. Η «Barbie», ενώ ξεκίνησε με δυναμική στη σεζόν των βραβείων, στη συνέχεια ξεφούσκωσε εν μέρει, το «Poor Things» παρότι ενθουσίασε τους περισσότερους έχει και μια μερίδα του κόσμου απέναντί του λόγω του ιδιαίτερου ύφους του και οι «Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού», αν και προσωπικά η αγαπημένη μου ταινία της φετινής δεκάδας, έχει ως σημαντικό ανάχωμα το ότι δεν τα πήγε καλά στα ταμεία και την πολύ μεγάλη διάρκεια (και το «Οπενχάιμερ» βέβαια είναι τρίωρο, όμως άλλο 180 λεπτά και άλλο 206). Ακόμη και αν δεν σαρώσει απαραίτητα όπως το περσινό «Τα Πάντα Όλα» και πάμε περισσότερο σ’ ένα γενικό μοίρασμα στις κατηγορίες, η νίκη εδώ μοιάζει να είναι σχεδόν δεδομένη.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Εξίσου δεδομένο ότι θα ανταμειφθεί ο Nolan, ειδικά από τη στιγμή που προσάρμοσε το ύφος του γύρω από τη δοκιμασμένη συνταγή της οσκαρικής βιογραφίας και ισορρόπησε ανάμεσα σε προσωπικό και γενικότερα αποδεκτό, και πιστεύω πως γενικότερα τα βραβεία που θα αποσπάσει το «Οπενχάιμερ» θα είναι σε γενικές γραμμές αυτά που θα υπογραμμίζουν πως η επιτυχία του είναι αποτέλεσμα σκηνοθετικού οράματος. Νωρίτερα μέσα στο 2023 είχα την εντύπωση πως μπορεί να πετύχαινε τη δεύτερη νίκη του ο Scorsese με τη λογική ότι, έστω και καθυστερημένα, μπαίνει στο κλαμπ των δημιουργών που έχουν τιμηθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία πάνω από μια φορά, όμως το σενάριο αυτό «κάηκε» από σχετικά νωρίς. Και ο Λάνθιμος από τη δική του μεριά, στρατηγικά και μετρημένα, χτίζει όλο και περισσότερο ένα όνομα από τη μία υποψηφιότητα στην άλλη, ελπίζοντας λογικά να είναι και νικητής κάποια στιγμή (το αν θα χρειαστεί να βάλει και νερό στο κρασί του για να το καταφέρει αυτό θα εξαρτηθεί και από τη χρονική συγκυρία), κάτι που είναι αρκετά πιθανό αν συνεχίσει στο ίδιο μονοπάτι ποιότητας σταθερά. Καλά να είμαστε πάντως, κάθε χρόνο τέτοιες πεντάδες να έχουμε…

Α’ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Εδώ για πολύ καιρό πίστευα πως ο Giamatti θα έκανε την έκπληξη, όχι γιατί θεωρώ πως δίνει την καλύτερη ερμηνεία της κατηγορίας (που για εμένα τη δίνει), αλλά γιατί συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ενός αξιομνημόνευτου χαρακτήρα που μετράνε στο εν λόγω βραβείο. Νομίζω όμως πως μετά τα BAFTA και το Σωματείο Ηθοποιών η ζυγαριά γέρνει πλέον ξεκάθαρα προς το μέρος του Cillian Murphy, κάτι που δεν υπολόγιζα ως σίγουρο προγενέστερα λόγω του ότι μιλάμε για μια ερμηνεία εσωτερική και πολύ μετρημένη, από αυτές που δεν ενθουσιάζουν απαραίτητα πάντα την Ακαδημία που θέλει και τις αβανταδόρικες στιγμές της. Αν όμως οι ψήφοι μοιραστούν ανάμεσα στους δύο κύριους βιογραφικούς ρόλους και «κόψει» κάτι ο Bradley Cooper; Αλλά νομίζω πως και η γενικότερη δυναμική του «Οπενχάιμερ» που έχει επιβεβαιωθεί τόσο πολύ φέτος θα επικρατήσει τελικά κι εδώ.

Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Τα πράγματα στη συγκεκριμένη κατηγορία δεν είναι και τόσο προφανή γι’ αυτήν τη χρονιά… Ναι, ο ρόλος της Emma Stone είναι αυτός που έχει ενθουσιάσει τους περισσότερους ανάμεσα στις άλλες υποψηφιότητες της πεντάδας, και δικαίως, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν δυο παράγοντες που έχουμε υποτιμήσει. Πρώτον, το ότι μπορεί να θεωρηθεί κάπως νωρίς για να πάρει δεύτερο Όσκαρ η Stone, ακόμη και αν υπάρχει ένα παράδειγμα σαν της Hilary Swank στο παρελθόν, το οποίο λειτουργεί περισσότερο ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Δεύτερον, το ότι πιο συντηρητικοί θεατές «κλότσησαν» κάπως με το «Poor Things». Με αυτές τις υποσημειώσεις, κι έχοντας κατά νου ότι μπορεί να παίξει και το diversity ρόλο (αν και αυτό δεν συμβαίνει κάθε χρονιά, ακόμη και σε σχετικά πρόσφατες απονομές), νομίζω ότι θα δούμε νικήτρια τη Lily Gladstone για τη μεστή και με καλοζυγισμένα ξεσπάσματα ερμηνεία της στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού». Η κύρια κόντρα θα λάβει χώρα ανάμεσά τους.

Β’ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Θα ρισκάρω μια εκτίμηση. Μπορεί ο Robert Downey Jr. να έχει σαρώσει στα προηγηθέντα βραβεία στην κατηγορία του, αλλά… κάτι δεν μου κάνει κλικ στο να νικήσει. Δεν είναι αυτός ο βιογραφικός ρόλος που μένει στη μνήμη και δεν προκαλεί δυνατά συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Λόγω του ότι πρόκειται για έναν χαρακτήρα που συζητήθηκε όσο λίγοι τη χρονιά που πέρασε κι έγινε κομμάτι της ποπ κουλτούρας, πιστεύω πως θα κάνει την έκπληξη ο Ryan Gosling ως Ken, καθώς ήταν από τα στοιχεία της «Barbie» που παραδέχθηκαν ακόμη και όσοι δεν ενθουσιάστηκαν απαραίτητα με το φιλμ. Άσε που παρατηρώ και μια τάση τα τελευταία χρόνια στη συγκεκριμένη πεντάδα να προτιμούνται ερμηνείες που περιέχουν και κωμικές πινελιές, είτε περισσότερο είτε λιγότερο (ας θυμηθούμε τους Troy Kotsur και Ke Huy Quan).

Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Ίσως η μόνη ερμηνευτική κατηγορία φέτος που έχει ένα απόλυτα ξεκάθαρο φαβορί, και αυτό δεν είναι άλλο από την εξαιρετική Da’Vine Joy Randolph. Η συνεισφορά της είναι πολύτιμη στη συναισθηματική αξία των «Παιδιών του Χειμώνα», κι έχει σίγουρα τον ρόλο με το πιο έντονο στίγμα ανάμεσα στις συνυποψήφιές της. Παραδόξως, πιστεύω πως αν κάποια μπορεί να απειλήσει λίγο, αυτή είναι η America Ferrera, της οποίας η παρουσία εδώ αποτέλεσε μια αρκετά απρόσμενη έκπληξη όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες, λόγω του περίφημου μονολόγου στην «Barbie» που αγαπήθηκε πολύ από μεγάλη μερίδα του κοινού, όχι τόσο λόγω δυναμικής της ίδιας της ερμηνείας.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα γίνει, και πιστεύω ότι είναι μια υποψηφιότητα που τσεκάρει πολλά νοητά «κουτάκια», οπότε θα προχωρήσει και στο βήμα της νίκης. Η «Ανατομία μιας Πτώσης» κατά τη γνώμη μου έχει τις περισσότερες πιθανότητες και θα μπει στο πάνθεον των σεναρίων που απέσπασαν το εν λόγω βραβείο χωρίς να έχουν ως κύρια γλώσσα την αγγλική, όχι μόνο λόγω αιχμηρών διαλόγων και πολυδιάστατης γραφής, αλλά κι επειδή τιμά και ανανεώνει ταυτόχρονα την παράδοση του δικαστικού δράματος που είναι τόσο αγαπητή ειδικά στην Αμερική. Οι πραγματικά εξαιρετικές κατά τα άλλα «Περασμένες Ζωές» θα αποτελούσαν σοβαρό ανταγωνισμό αν είχαν περισσότερες υποψηφιότητες, οπότε στην προκειμένη περίπτωση θαρρώ πως μόνο τα «Παιδιά του Χειμώνα» είναι ένα υπολογίσιμο αντίβαρο στην κατηγορία.

ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Πολλοί λένε για «American Fiction» λόγω των BAFTA, όμως παρότι καλογραμμένη, έχω την αίσθηση πως η ταινία του Cord Jefferson πέρασε κι ελαφρώς απαρατήρητη από τους περισσότερους, και νομίζω ότι αυτό το γεγονός μειώνει τις ελπίδες της. Πιστεύω ότι το «Οπενχάιμερ» θα κερδίσει, πάνω στη λογική του ότι αναγνωρίζεται συνολικά ο Nolan στην επερχόμενη τελετή, αλλά ο ανταγωνισμός είναι πάρα πολύ έντονος, από την άποψη ότι δεν θα ξέγραφα εδώ ούτε την «Barbie» (ξανά, για τον μονόλογο της Ferrera, αλλά και για κάποιες σπιρτόζικες ατάκες, και ίσως για αποζημίωση της Gerwig που δεν είναι στην πεντάδα της σκηνοθεσίας φέτος), και φυσικά ούτε το «Poor Things».

ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Σίγουρα το «Αγόρι και ο Ερωδιός» έχει ενισχυθεί ύστερα από πολλές βραβεύσεις τον τελευταίο καιρό, κι έχει μια τετράγωνη λογική το ότι «τιμάμε το έργο του Miyazaki συνολικά και μ’ ένα δεύτερο Όσκαρ». Έχω όμως την αίσθηση ότι το φιλμ δεν έκανε το αναμενόμενο γκελ στο ευρύ κοινό σε αντίθεση με άλλες παρελθοντικές δουλειές του. Και το «Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν» αγκαλιάστηκε πολύ θερμά από τον μέσο θεατή και από την πλειοψηφία των κριτικών, ειδικά για την ποιότητα του ίδιου του animation. Γι’ αυτό νομίζω πως θα είναι ο τελικός νικητής, χωρίς να σημαίνει ότι ο Miyazaki δεν θα παλέψει σκληρά.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ

Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου είναι το εξής: πόσο θα άλλαζαν τα δεδομένα εδώ αν η Γαλλία πρότεινε για την κατηγορία την «Ανατομία μιας Πτώσης»; Τελικά τα πράγματα ήρθαν αλλιώς, και από ό,τι φαίνεται είναι μονόδρομος η επικράτηση της συγκλονιστικής «Ζώνης Ενδιαφέροντος», που θα φέρει για πρώτη φορά το εν λόγω αγαλματίδιο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μήπως όμως έχει τα φόντα το λαϊκό appeal της «Κοινωνίας του Χιονιού» να κάνει την έκπληξη στην παράταση, ειδικά από τη στιγμή που το φιλμ του Glazer δεν είναι για όλους, παρά την καλλιτεχνική του αξία; Δεν θα έπρεπε να το αποκλείσουμε ως σενάριο…

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Προσωπικά περίμενα να το δω υποψήφιο και στη Διεθνή Ταινία, τελικά όμως περιορίστηκε εδώ το φιλμ «20 Μέρες στη Μαριούπολη», και δεδομένου του ότι μιλάει για έναν πόλεμο που ακόμη συνεχίζεται και μας απασχολεί αλλά και της καθολικής αποδοχής του από τους κριτικούς, φαντάζει ως ένας σχεδόν σίγουρος νικητής. Σε μια προσωπική παρατήρηση, τα τελευταία χρόνια βλέπω τη συγκεκριμένη πεντάδα να γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτη, κυρίως ως προς το ποιους διεκδικητές θα αφήσει τελικά εκτός.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο Ludwig Goransson είναι νικητής από τα αποδυτήρια, και ειδικά όσοι είδαν το «Οπενχάιμερ» σε μεγάλη οθόνη θα επισημάνουν το πώς οι επιβλητικές συνθέσεις του πρόσθεσαν πόντους στην όλη εμπειρία της θέασης. Αν και νομίζω ότι είναι από τις υποψηφιότητες που έτυχαν λιγότερης προσοχής, εκτίμησα πολύ τις τζαζ μελωδίες της Laura Karpman στο «American Fiction» και για εμένα ήταν ευχάριστη έκπληξη το ότι συμπεριλήφθηκαν στην πεντάδα. Στο επίπεδο των απειλών, έχω την εντύπωση πως ο Goransson μπορεί να ζοριστεί λίγο από τον Jerskin Fendrix που απέκτησε πολλούς φαν για τη δουλειά του στο «Poor Things, ίσως και από τον εκλιπόντα Robbie Robertson στη λογική της βράβευσης μιας διαχρονικής πορείας.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Καλές επιλογές οι φετινές, με τα τραγούδια της «Barbie» ειδικά να ξεχωρίζουν θετικά (από τα δυνατά σημεία ενός φιλμ που μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις προσωπικά). Η Billie Eilish θα βάλει μάλλον ακόμη ένα Όσκαρ στο βιογραφικό της, με την προοπτική ίσως να γίνει πολύ αγαπημένο όνομα της Ακαδημίας διαχρονικά, αλλά αν γίνει μια μικρή έκπληξη και κερδίσει το prog pop θηρίο που ακούει στο όνομα «I’m Just Ken», ακόμη καλύτερα! Και δεδομένης της πολύ πιο μειωμένης δυναμικής των υπόλοιπων τίτλων ως χιτ, αυτό το ματς μοιάζει να είναι για δύο…

ΗΧΟΣ

Ο άγραφος κανόνας λέει πως ο πιο «μπλοκμπαστερικός» ήχος συνήθως νικάει, άρα το «Οπενχάιμερ» φαντάζει ως η λογική επιλογή. Όμως θεωρώ πως αυτό που έγινε στον συγκεκριμένο τομέα στη «Ζώνη Ενδιαφέροντος» είναι πραγματικά ασύλληπτο και στοιχειωτικό, στον βαθμό που δεν θα ήταν απρόσμενο να λάβει αναγνώριση μέσω της Ακαδημίας. Και μήπως λόγω κάποιων σκηνών επικεντρωμένων στη μουσική και ο «Μαέστρος» δεν έχει πει την τελευταία του λέξη;

ΣΚΗΝΙΚΑ

Θα έλεγα πως ξεκάθαρο προβάδισμα έχει το «Poor Things» λόγω ποικιλίας επιρροών αλλά και ποιότητας του τελικού αποτελέσματος. Φουτουρισμός και ρετρό γίνονται ένα και από μια απόσταση καμαρώνει ο Dante Ferretti για την επίδρασή του στον τομέα του. Η «Barbie» είναι αρκετά πιο πίσω, κυρίως γιατί σε επίπεδο αισθητικής δεν είναι αυτό που ανταμείβει συνήθως η Ακαδημία, αλλά θα κερδίσει ψήφους από όσους «στράβωσαν» με την ταινία του Λάνθιμου.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Μπορεί τα προγνωστικά να μιλάνε ως επί το πλείστον για τον Hoyte van Hoytema, αλλά πιστεύω πως στη γωνία περιμένει για την ανατροπή ο Robbie Ryan με μια δουλειά που σε οπτικό επίπεδο ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες της χρονιάς. Και γενικότερα «μυρίζομαι» ότι θα υπάρξουν κάποια βραβεία για την αναγνώριση του «Poor Things» ως επίτευγμα αισθητικής, με την ουσία να παραμερίζεται. Εκτός αν οι φαν μιας πιο πλούσιας χρωματικής παλέτας πάνε και προς «Μαέστρο» μεριά και προκύψει μοιρασιά στις ψήφους. Θα δείξει…

ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ

Πολλή γκρίνια έπεσε για την προσθετική μύτη του Bradley Cooper στον «Μαέστρο», όμως δεδομένου του όγκου δουλειάς που έχει πέσει στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι για τις αλλαγές στα πρόσωπα σε βάθος χρόνου, μάλλον μιλάμε για την υποψηφιότητα με τις καλύτερες πιθανότητες για νίκη. Τροφή για σκέψη: δεδομένου του ότι τα δύο τελευταία Όσκαρ αυτής της κατηγορίας συνοδεύτηκαν και από μια νίκη σε ερμηνευτική κατηγορία, μήπως μια ενδεχόμενη βράβευση εδώ ενισχύει τις πιθανότητες του Cooper στον Α’ Ανδρικό;

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Η «Barbie» έχει συζητηθεί σίγουρα πολύ, αλλά η λεπτομέρεια και η άποψη που χαρακτηρίζουν τον εν λόγω τομέα στο «Poor Things» το τοποθετούν στην πλευρά του πιθανότερου νικητή. Ή θα μετρήσει το ότι η Jacqueline Durran είναι πιο καταξιωμένο και σίγουρο όνομα στον χώρο από την πρωτοεμφανιζόμενη στα Όσκαρ Holly Waddington; Και πάλι, έχω την εντύπωση πως η δεύτερη έκανε κάτι που αρμόζει περισσότερο στις προτιμήσεις της Ακαδημίας, ισορροπώντας ανάμεσα σε καινοτομία και παράδοση.

ΜΟΝΤΑΖ

Θα είναι λογικά ακόμη μια νίκη για το «Οπενχάιμερ», ειδικά από τη στιγμή που είναι μια υποψηφιότητα που έχει χαρακτηριστικά και μπλοκμπαστερικού και πιο δημιουργικού μοντάζ. Όμως υπάρχουν και δυνατοί ανταγωνιστές: ο Μαυροψαρίδης του «Poor Things» αποδεικνύεται διαχρονικά πολύτιμος συμπαίκτης του Λάνθιμου στα βραβεία της Ακαδημίας, η Schoonmaker πιστώνεται ότι έκανε μια ταινία πάνω από τρεις ώρες να κυλάει άψογα, ενώ και ο Laurent Senechal πετυχαίνει έναν σχεδόν μουσικό συντονισμό με τους διαλόγους στην παράδοση των καλύτερων δικαστικών δραμάτων. Άρα δεν θα έχουμε περίπατο…

ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ

Πάρα πολλοί αναφέρουν την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο «Godzilla Minus One», ειδικά σε συνάρτηση με το σχετικά περιορισμένο μπάτζετ. Κάτι όμως μου λέει πως θα προκύψουν «Φύλακες του Γαλαξία 3» λόγω μεγαλύτερης εμβέλειας παραγωγής και… Disney. Ο «Δημιουργός» ίσως να είχε καλύτερη τύχη με μια πιο αποδοτική πορεία στα ταμεία, γιατί κατά τα άλλα τα εφέ του είναι χάρμα οφθαλμών.

Δείτε και: Οσκαρόμετρο 2024

Δείτε και: Βραβεία Όσκαρ: Κύριοι Νικητές