Συντάκτης: Ορέστης Μαλτέζος

Ήταν 2008 όταν η Disney, για να γιορτάσει τα 15 χρόνια από την κυκλοφορία του “Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη”, συγκέντρωσε 20 διαφορετικούς καλλιτέχνες και ανέθεσε στον καθένα τη διασκευή και την εκτέλεση ενός από τα κομμάτια του πρωτότυπου soundtrack. Και ενώ δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης ότι η μουσική της ταινίας δεν χρειάζεται κάποιου είδους βελτίωση, είναι υπέροχο που τα υπέροχα τραγούδια και το score του Danny Elfman αναγνωρίστηκαν για τη δυναμική τους αξία και έδωσαν το έναυσμα για ένα από τα ομορφότερα cover albums του κινηματογράφου.

Το εναρκτήριο κομμάτι έρχεται από τους DeVotchKa και είναι μια ουβερτούρα, αναγνωρίζοντας πως η ταινία είναι στην πραγματικότητα ένα μιούζικαλ, και η gypsy punk μπάντα ερμηνεύει μια μίξη των βασικών μελωδιών του έργου δίνοντας το στίγμα της ατμόσφαιρας που σε βουτάει μέσα στον ανατριχιαστικό γοτθικό κόσμο της Πόλης Του Χάλογουιν, προτού έρθει η αφήγηση της ονειρικής αυτής ιστορίας από τον ίδιο τον Danny Elfman, ο οποίος δίνει τα ηνία στο πρώτο γνήσιο τραγούδι που αποτελεί και τη διασημότερη διαχρονική επιτυχία.

Ηχογραφημένο στην πραγματικότητα δύο χρόνια νωρίτερα σαν bonus track για την ειδική επανέκδοση του πρωτότυπου soundtrack, ο Marilyn Manson έκανε την καρδιά κάθε nightmare-fan να σκιρτήσει. Γιατί ποιος θα ήταν καταλληλότερος να εκτελέσει ένα τραγούδι σαν το “This Is Halloween” που είναι ο ρόλος του άλλωστε να ακούγεται δυσοίωνο και καταχθόνιο; Το κομμάτι μάς εισάγει στον κόσμο της Πόλης του Χάλογουιν, με κάθε του στίχο να ερμηνεύεται από τους ξεχωριστούς κατοίκους της, προτού καταλήξει στην εντυπωσιακή παρουσίαση του Τζακ Σκέλινγκτον, του σκελετού που δίνει ψυχή και σκοπό στην ύπαρξή τους.

Οι ροκ All-American Rejects αναλαμβάνουν το “Jack’s Lament”, το σόλο τραγούδι του Τζακ Σκέλινγκτον που αναλύει την αναταραχή του μυαλού του και τα κίνητρά του για το χάος που θα προκαλέσει στη συνέχεια της ιστορίας. Ο τραγουδιστής Tyson Ritter είναι εδώ ο πρώτος που αναλαμβάνει να ‘ερμηνεύσει’ τον ρόλο του Τζακ και να θυμίσει με τα φωνητικά του τη χαρακτηριστική χροιά που στην ταινία του είχε χαρίσει ο ίδιος ο Elfman σε αυτό το μοιρολόι ψυχής.

Το ισλανδικό κουαρτέτο Amiina αναλαμβάνει το πρώτο καθαρά ορχηστρικό κομμάτι, “Doctor Finkelstein / In the Forest”, με μια μαγευτικά στοιχειωμένη ενορχήστρωση αποτελούμενη από έγχορδα. Το κομμάτι αυτό καλύπτει τη σκηνή που ο Τζακ περιφέρεται στο δάσος και βρίσκει τις μαγικές πόρτες που τον οδηγούν σε άλλους κόσμους, που οδηγούν κι εμάς με τη σειρά τους σε ένα διαφορετικού ύφους τραγούδι.

Το “What’s This?” εκτελείται στο album από τους Flyleaf με έναν νωχελικό τρόπο αλλά σαν bonus track στο soundtrack της ταινίας υπάρχει η εκτέλεση των Fall Out Boy, η οποία είναι σαφώς πιο γιορτινή, χαρούμενη και πιστή στο πρωτότυπο, ας μου επιτραπεί λοιπόν να επικεντρωθώ σε αυτήν καθώς κολλάει ιδανικά με τον πρωτόγνωρο ενθουσιασμό του Τζακ που σε ξέφρενη υστερία ανακαλύπτει ανυπόμονα τη μαγεία των Χριστουγέννων, χαρίζοντάς του για πρώτη φορά ένα πραγματικό χαμόγελο και όχι το πονηρό άνοιγμα του στόματός του.

Και φτάνουμε στο πραγματικό επίτευγμα αυτού του album, το εξαιρετικό “Town Meeting Song” και τη μεγαλύτερη πρόκληση διασκευής του soundtrack. Γιατί εκτός από τα τραγούδια και το score, υπάρχουν και αυτά τα ιδιότυπα κομμάτια ενός μιούζικαλ, τα οποία είναι στην πραγματικότητα διάλογοι που αποδίδονται τραγουδιστά. Οι Polyphonic Spree το έχουν αντιληφθεί και κάνουν το μεγάλο θαύμα: ενώ στην ταινία η σκηνή διαρκεί τρία λεπτά, η χορωδιακή μπάντα παίρνει τον χρόνο της και όλα όσα η ταινία μάς περνούσε οπτικά τα αποδίδει μουσικά σε εννιά ολόκληρα λεπτά. Ρίχνει το βάρος στις μελωδίες και κάνει πολλά μουσικά περάσματα για να διαχωρίσει τον κάθε χαρακτήρα αλλάζοντας όπου χρειάζεται τελείως το ύφος της μουσικής για να υποδείξει τις προθέσεις και τις αντιδράσεις τους, συνδυάζοντας μια Pink Floyd ψυχεδέλεια με τη μεγαλειώδη θεατρικότητα του Broadway. Είναι το σημείο όπου ο Τζακ παρουσιάζει τα Χριστούγεννα στους κατοίκους της Πόλης του Χάλογουιν, οι οποίοι σαφώς και δεν μπορούν να αντιληφθούν το πνεύμα της γιορτής.

Συνεχίζοντας το μοτίβο της έγχορδης ενορχήστρωσης στα ορχηστρικά μέρη, οι Vitamin String Quartet ερμηνεύουν το “Jack and Sally Montage”, ενώ οι Sparklehorse κάνουν ένα μουσικό διάλειμμα με τη νανουριστική αλλά εξίσου ονειρική εκτέλεση του “Jack’s Obsession” δίνοντας βάρος στις αρμονίες της μελωδίας.

Το επόμενο μεγάλο hit του album και εξαιρετικής έμπνευσης στιγμή είναι το “Kidnap the Sandy Claws” των μεταλάδων Korn, το οποίο όχι μόνο έρχεται σε απόλυτη συνέπεια με την gothic rock ατμόσφαιρα του album που όρισε ο Manson αλλά και υψώνει μουσικά την όχι-και-τόσο-αθώα διαβολιά των Lock, Stock και Barrel, χαρίζοντας με τη γρήγορη ταχύτητα της μελωδίας τον θυμωμένο ενθουσιασμό που κρύβουν οι πνευματώδεις στίχοι.

Το sequel του “Town Meeting Song” είναι το “Making Christmas” από τους punk rock Rise Against, στο οποίο οι κάτοικοι της Πόλης του Χάλογουιν ετοιμάζονται για τα πιο μακάβρια Χριστούγεννα που είδαμε ποτέ. Τα φωνητικά του Tim McIlrath συνδυάζονται άψογα με τον φρενήρη ρυθμό του τραγουδιού που επίσης περνά ταχύτατα από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, σε μια γνήσια μέταλ ενορχήστρωση όπου η μπάντα τα δίνει όλα στις ηλεκτρικές κιθάρες για να ντύσει τα φωνητικά χορωδιακά μέρη και φυσικά την απαραίτητη ορχηστρική γέφυρα.

Ακολουθεί ένα μακρύ ορχηστρικό κομμάτι από τους Yoshida Brothers, οι οποίοι συνδυάζουν παραδοσιακά ιαπωνικά όργανα με synthesizer, απομακρύνοντάς μας για λίγο από τα έγχορδα, για να δώσουν τη σκυτάλη στο επόμενο hit, το “Oogie Boogie Song”. Πάλι, θα εστιάσω στο bonus track από τους punk Tiger Army. Η ενορχήστρωση αυτού του υπέροχου villain-song δίνει επιτέλους όλο το βάρος στη μελωδία, στοιχείο που απουσίαζε και από το soundtrack της ταινίας. Η ροκ ενορχήστρωση περιλαμβάνει τον ήχο του πιάνου των σαλούν της άγριας δύσης για να αναδείξει το λημέρι του τζογαδόρου μπαμπούλα που είναι ένα καζίνο βγαλμένο από την κόλαση.

Η ονειρική μπαλάντα του έργου ερμηνεύεται στην ιδανική της εκδοχή από την Amy Lee των Evanescence, με την αισθαντική φωνή της να αποδίδει το πονεμένο ανικανοποίητο της Σάλι και να χαρίζει στη μόλις ενάμιση λεπτού μελωδίας του Tim Burton την έκταση που χρειάζεται καθώς και μια ορχηστρική γέφυρα με τη συνοδεία του vocalizing της Lee.

Στο “Christmas Eve Montage”, ο dj RJD2 χρησιμοποιεί το synthesizer για να αποδώσει ένα ακόμα ορχηστρικό κομμάτι του έργου συνδυάζοντας ύφη ανάλογα με τη μελωδία που χειρίζεται, ενώ στο “Poor Jack” οι Plain White T’s χειρίζονται έξυπνα την αρκετά απλή σύνθεση του Elfman αποφεύγοντας να την κάνουν περισσότερο πολύπλοκη απ’ όσο χρειάζεται. Στη συνέχεια, οι Datarock αξιοποιούν για ακόμα μια φορά το synthesizer για να διασκευάσουν το ορχηστρικό “To the Rescue” δίνοντας αυτή τη φορά έναν 80s ήχο με ένα έντονο beat χωρίς όμως να ξεφεύγουν στιγμή από τη μελωδία.

Φτάνοντας προς το τέλος, οι Shiny Toy Guns μας επαναφέρουν διακριτικά στη γενική ροκιά του εγχειρήματος με τη μέταλ εισαγωγή που ακολουθείται από φωνητικές αρμονίες, για να οδηγήσει στο μελωδικό κλείσιμο του soundtrack. Η αφήγηση του Danny Elfman επιστρέφει για να ολοκληρώσει την ιστορία, και να ρίξει τίτλους τέλους με το “End Title” όπου οι Album Leaf παίζουν το μουσικό μοτίβο του Elfman για να μας αποχαιρετήσουν με έναν ονειρικό gothic τρόπο από τον μαγευτικό κόσμο του Tim Burton.