Συντάκτης: Γιώργος Σπανός

Λίγες μέρες απομένουν ως την έναρξη του φετινού Φεστιβάλ Καννών, του μεγαλύτερου φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο, που θα διεξαχθεί μεταξύ 16 και 27 Μαΐου, και αναμένουμε να περιλαμβάνει αρκετές από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Φυσικά, τη μερίδα του λέοντος στο ενδιαφέρον των απανταχού σινεφίλ κερδίζει δικαιωματικά το Διαγωνιστικό πρόγραμμα και σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε εκτενώς στις ταινίες που θα συμμετάσχουν εκεί διεκδικώντας τον Χρυσό Φοίνικα. Μετά την περσινή, μέτρια κατά κοινή ομολογία, χρονιά για το Φεστιβάλ, η φετινή φαίνεται ιδιαίτερα υποσχόμενη, τουλάχιστον στα χαρτιά. 21 σκηνοθέτες και σκηνοθέτριες πρόκειται να διαγωνιστούν, στην πλειοψηφία τους ήδη φτασμένοι δημιουργοί. Επικρατούν δοκιμασμένες, ασφαλείς επιλογές από την επιτροπή προγράμματος, με αρκετούς βετεράνους και σε μεγάλη πλειοψηφία ιδιαίτερα αναγνωρισμένους σκηνοθέτες, ενώ συμμετέχουν 7 γυναίκες (1/3 του συνόλου), αριθμός ρεκόρ για το Φεστιβάλ. Μόλις μία είναι πρωτοεμφανιζόμενη. Συνολικά φαίνεται ένα πολύ δυνατό γκρουπ, με μόνη ίσως έλλειψη, σε πρώτη ματιά πάντα, από κάτι το πιο περιπετειώδες από καλλιτεχνικής άποψης (π.χ. τα δυο προηγούμενα χρόνια είχαμε τους Weerasethakul και Serra). Τέλος, εντύπωση προκαλούν οι απουσίες του Γιώργου Λάνθιμου, που μάλλον πάει Βενετία, αλλά και της, κατά δήλωσή του, τελευταίας ταινίας του Woody Allen.

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τις ταινίες που θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Φοίνικα από την επιτροπή με πρόεδρο τον περσινό νικητή, Ruben Östlund:

ABOUT DRY GRASSES (Nuri Bilge Ceylan)

Ο μεγάλος Τούρκος υπαρξιστής, βραβευμένος ήδη μία φορά με τον Χρυσό Φοίνικα για το αριστούργημά του «Χειμερία Νάρκη» (2014), έχει νέα ταινία και φαίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ: ένας νεαρός δάσκαλος υπομένει για χρόνια μια αφόρητα πληκτική ζωή διορισμένος σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό της Ανατολίας. Οι ελπίδες του για μετάθεση στην Κωνσταντινούπολη γκρεμίζονται όταν κατηγορείται για παρενόχληση από δύο μαθήτριες. Η γνωριμία του με μια συνάδελφό του, τη Νουράι, του δίνει μια παρηγοριά. Κρίνοντας από την προϊστορία του Ceylan και τη διάρκεια άνω των τριών ωρών, αναμένουμε μια στοχαστική ταινία με λογοτεχνική υφή και τσεχωφικούς διαλόγους μέσα στα άνυδρα τοπία της ανατολικής Τουρκίας. Ο σταθερά εξαιρετικός Ceylan, ένας από τους σημαντικότερος δημιουργούς της εποχής μας, θα πρέπει να θεωρείται ένα από τα (πρόωρα) φαβορί για βραβείο. Για πολλούς, του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου, μια από της πλέον αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς.

ASTEROID CITY (Wes Anderson)

Σε μια ερημική τοποθεσία των ΗΠΑ όπου βρίσκεται ένας κρατήρας από αρχαία πρόσκρουση αστεροειδούς, λαμβάνει χώρα στα 50s ένας ετήσιος διαγωνισμός αστροπαρατήρησης που προσελκύει αστρονόμους, οικογένειες και σχολεία. Όμως, περίεργα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν, που ενδεχομένως να σχετίζονται με εξωγήινους. Το καστ ως συνήθως περιλαμβάνει πληθώρα…αστέρων (Tom Hanks, Scarlett Johansson, Tilda Swinton, Jason Schwartzman, Adrien Brody, Edward Norton κ.α.). Με τις εκκεντρικές και πάντα διασκεδαστικές και ποπ νοσταλγικές κωμωδίες του ο Wes Anderson («Ξενοδοχείο Grand Budapest») έχει κερδίσει μια σταθερή θέση στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και μάλιστα το “Asteroid City” ήταν από τις πρώτες συμμετοχές που είχαν «κλειδώσει» για το διαγωνιστικό. Η ταινία έχει ήδη πάρει διανομή στη χώρα μας για τις 22 Ιουνίου και φαίνεται ταιριαστή επιλογή για μια ευχάριστη βραδιά σε θερινό σινεμά. Φέτος ο Anderson έχει έτοιμη ακόμα μία ταινία (“The Wonderful Story of Henry Sugar”) που θα προβληθεί αργότερα μέσα στη χρονιά.

CLUB ZERO (Jessica Hausner)

Μια νέα καθηγήτρια προσλαμβάνεται σε ένα ελιτίστικο οικοτροφείο και εισάγει ένα ριζοσπαστικό μάθημα διατροφής. Σταδιακά δημιουργεί γύρω της ένα μυστικοπαθές cult μαθητών, επονομαζόμενο “Club Zero”. Τα δικαιώματα της ταινίας έχουν ήδη βρει αγοραστές σε πολλές χώρες και ακούγονται φωνές από το εξωτερικό που εκφράζονται με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια για αυτή, περιγράφοντάς την ως την καλύτερη ταινία της αξιόλογης Αυστριακής σκηνοθέτριας. Αν αποδειχθεί εφάμιλλη του θαυματουργού «Προσκυνήματος στη Λούρδη», τότε εδώ έχουμε μια σοβαρή διεκδικήτρια του Χρυσού Φοίνικα. Πόσω μάλλον όταν η ανθρωπολογική-ψυχολογική παρατήρηση της Hausner και το μοντέρνο στυλ της ταιριάζουν ιδιαίτερα με τις ευαισθησίες του προέδρου της κριτικής επιτροπής, Ruben Östlund.

MONSTER (Hirokazu Kore-eda)

Όταν ένα παιδί, μαθητής δημοτικού, αρχίζει ξαφνικά να παρουσιάζει αντικοινωνικές συμπεριφορές, η μητέρα του υποψιάζεται πως ευθύνεται ένας δάσκαλός του. Κοιτάζοντας τα γεγονότα διαδοχικά μέσα από τα μάτια της μητέρας, του δασκάλου και του παιδιού, προσπαθούμε να διακρίνουμε την αλήθεια για αυτήν την υπόθεση και να καταλάβουμε τι συνιστά ένα «τέρας». Η επιστροφή του Ιάπωνα στις Κάννες μετά τον Χρυσό Φοίνικα το 2018 για τους «Κλέφτες Καταστημάτων» με το περσινό “Τυχερό Αστέρι” έτυχε σχετικά χλιαρής υποδοχής. Η “ρασομονική” ιδέα της καινούργιας του ταινίας φαίνεται ενδιαφέρουσα και υποσχόμενη, και αναμένουμε από τον σκηνοθέτη να τη διαποτίσει με τη γνωστή του ευαισθησία. Τη μουσική του “Monster” υπογράφει ο σπουδαίος Ryuichi Sakamoto στην τελευταία του δουλειά πριν τον θάνατό του νωρίτερα φέτος. Θα ήταν έκπληξη το να βραβευτεί με δεύτερο Χρυσό Φοίνικα μέσα σε λίγα χρόνια ο Kore-eda.

THE OLD OAK (Ken Loach)

Σε μια επαρχιακή πόλη ανθρακωρύχων που πλέον παρακμάζει από τότε που έκλεισε το τοπικό ορυχείο, ένας ιδιοκτήτης παμπ παλεύει να κρατήσει το μαγαζί του ανοιχτό, ως τελευταίο δημόσιο χώρο συνάντησης της κοινότητας. Όμως προκύπτουν εντάσεις όταν μεταφέρονται στο χωριό Σύριοι πρόσφυγες. Ο βραβευμένος δις με Χρυσό Φοίνικα («Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι», «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ») Κen Loach, πάντα μαχητικός και ανεπιφύλακτα ταγμένος με το δίκιο της εργατικής τάξης, επιστρέφει στα 87 του χρόνια για μια, πιθανότατα, τελευταία υπόκλιση στις Κάννες. Με το πιο πρόσφατο «Δυστυχώς Απουσιάζατε», που θα πρέπει να θεωρείται μία από τις δυνατότερες ταινίες της μακράς καριέρας του, απέδειξε ότι το ‘χει ακόμα μέσα του. Κανείς ποτέ δεν έχει κερδίσει τρεις φορές τον Χρυσό Φοίνικα και είναι μάλλον απίθανο να συμβεί τώρα.

ANATOMY OF A FALL (Justine Triet)

Μια συγγραφέας που ζει με τον τυφλό γιο της και τον άντρα της σε ένα σαλέ στις Άλπεις βρίσκεται κατηγορούμενη για τον μυστηριώδη θάνατο του δεύτερου από πτώση και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της στην επακόλουθη δίκη. Η Triet δεν έχει εντυπωσιάσει πολλούς με τις προηγούμενες ταινίες της, και το πιο πρόσφατο «Σεξ και Ψυχανάλυση», που είχε διαγωνιστεί στο φεστιβάλ το 2019, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Παρ’ όλα αυτά, η Γαλλίδα διαγωνίζεται ξανά στις Κάννες με αυτό το δικαστικό θρίλερ με πρωταγωνίστρια τη Sandra Hüller.

THE ZONE OF INTEREST (Jonathan Glazer)

Δέκα χρόνια μετά το εντυπωσιακό «Κάτω από το Δέρμα» που τον κατέταξε ανάμεσα στους ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτους δημιουργούς, ο Glazer έρχεται με την πιο φιλόδοξη ταινία του, μεταφορά ενός μυθιστορήματος του Martin Amis που διαδραματίζεται μέσα στο Άουσβιτς, στην οποία ένας αξιωματικός των Ναζί ερωτεύεται τη γυναίκα του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Λέγεται ότι, όπως και στο μυθιστόρημα, παρακολουθούμε την ιστορία από τη σκοπιά τριών αφηγητών, του αξιωματικού, του διοικητή και ενός εβραίου  sonderkommando, και τα γυρίσματα έγιναν επί τόπου, με πολλαπλές κάμερες ταυτόχρονα και με πραγματικά σκηνικά. Η, οπωσδήποτε πειραματική καλλιτεχνικά, οπτική του Glazer πάνω στον εφιάλτη του Ολοκαυτώματος είναι από τις ταινίες που περιμένουμε φέτος να δούμε με μεγάλο ενδιαφέρον και πιθανώς ένα από τα φαβορί.

PERFECT DAYS (Wim Wenders)

Ο Wim Wenders δεν χρειάζεται συστάσεις. Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς των 70s και 80s, με μεγάλες ταινίες στο παλμαρέ του (με πρώτο και καλύτερο το «Παρίσι, Τέξας» που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα), τις τελευταίες δεκαετίες ήταν μάλλον εκτός φόρμας, χωρίς όμως να λείπουν εκλάμψεις όπως το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Το Αλάτι της Γης» (2014). Η φετινή του συμμετοχή μετά από πολλά χρόνια στο διαγωνιστικό των Καννών ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις. Η ταινία του έχει να κάνει με έναν άνδρα που καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες στο Τόκυο και στον ελεύθερο χρόνο του απολαμβάνει τα αγαπημένα του χόμπι, μουσική, βιβλία και φωτογραφία. Ακούγεται σαν ένα μινιμαλιστικό και ατμοσφαιρικό “mood piece” και ευχόμαστε να είναι μια ανάκαμψη για τον 77χρονο Wenders, ο οποίος μάλιστα θα παρουσιάσει σε παράλληλο τμήμα των Καννών ακόμα μία ταινία του, ένα ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο Anselm Kiefer.

HOMECOMING (Catherine Corsini)

Από τις προσθήκες της τελευταίας στιγμής στο διαγωνιστικό, καθότι η Corsini δέχτηκε καταγγελίες για καταχρήσεις και παραβάσεις κατά τα γυρίσματα της ταινίας και υπήρχε μεγάλη πιθανότητα η συμμετοχή της να ακυρωθεί. Τελικά φαίνεται ότι η συμπάθεια του Φεστιβάλ προς αυτή επικράτησε, οπότε η Corsini θα βρεθεί ξανά στην Croisette μετά το 2021 και τη νευρώδη αλλά πολιτικώς ρηχή «Μεγάλη Ρήξη». Στη νέα της ταινία, με γαλλικό τίτλο “Le Retour”, μια γυναίκα αφρικανικής καταγωγής γυρίζει μαζί με της κόρες της στην Κορσική, την οποία είχαν πριν χρόνια αναγκαστεί να εγκαταλείψουν.

THE POT AU FEU (Tran Anh Hung)

Ευχάριστη έκπληξη είναι και η συμμετοχή του Βιετναμέζου, μόνιμου κατοίκου Γαλλίας, Tran Anh Hung, ο οποίος είχε προκαλέσει αίσθηση ως πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός στη δεκαετία του 90 με το εξαιρετικά καλαίσθητο, εξωτικό «Άρωμα της Πράσινης Παπάγιας» και με το «Αγόρι με την Άμαξα» που είχε κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία. Στο ενεργητικό του έχει και μια αρκετά αξιόλογη μεταφορά του γνωστότερου βιβλίου του Haruki Murakami, «Νορβηγικό Δάσος». Η νέα του ταινία, που φαίνεται να έχει κάτι από άρωμα «Παπάγιας», διαδραματίζεται στο 1885 και αφορά τον έρωτα μιας μαγείρισσας (Juliette Binoche) και του καλοφαγά στον οποίον εργάζεται (Benoît Magimel). Είναι η πρώτη συμμετοχή του Hung στο διαγωνιστικό των Καννών και ενδέχεται να μην περάσει απαρατήρητη.

JEUNESSE (Wang Bing)

Η τελευταία φορά που διαγωνίστηκε ντοκιμαντέρ στις Κάννες ήταν το 2004, με το Fahrenheit 9/11 του Michael Moore, που μάλιστα, σε μία κίνηση πολιτικού συμβολισμού, είχε κερδίσει τότε τον Χρυσό Φοίνικα! Ο κινέζος Wang Bing, θεωρούμενος από τους σημαντικότερους ντοκιμαντερίστες της εποχής μας, έρχεται με μία μελέτη της νεολαίας που εργάζεται στα εργοστάσια της ταχύτατα βιομηχανοποιημένης κινεζικής επαρχίας. Με διάρκεια τρεισήμισι ωρών, τη μεγαλύτερη του Φεστιβάλ, ενδέχεται να μη βρει μεγάλο ακροατήριο. Σε περίπτωση όμως που κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα, θα είναι μια σπάνια περίσταση, αφού όλα τα μεγάλα βραβεία της χρονιάς σε Βενετία, Βερολίνο και Κάννες θα έχουν δοθεί σε ντοκιμαντέρ. Φαίνεται ότι το είδος βρίσκεται σε ακμή.

FIREBRAND (Karim Aïnouz)

Γνωστός κυρίως για το συγκινητικό μελόδραμα υψηλής αισθητικής «Η Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο» για δυο αδελφές που επιβιώνουν στο συντηρητικό, ανδροκρατούμενο Ρίο ντε Τζανέιρο των 50s, ο Aïnouz επανέρχεται σε παρόμοια θέματα, αυτή τη φορά όμως μεταφέρει τη δράση του στην Αγγλία και στο μακρινό παρελθόν. Συγκεκριμένα η νέα ταινία του, που περιγράφεται ως ψυχολογικό δράμα, αφορά τον δύσκολο γάμο της ευγενούς Katherine Parr με τον βασιλιά της Αγγλίας, Henry VIII στον 16^ο αιώνα. Η Parr ήταν η έκτη και τελευταία σύζυγος του τυραννικού βασιλιά. Τα φεμινιστικά δράματα εποχής έχουν την τιμητική τους τα τελευταία χρόνια και αυτό εδώ φαίνεται ενδιαφέρον.

A BRIGHTER TOMORROW (Nanni Moretti)

Για την νέα ταινία του Nanni Moretti γνωρίζουμε περισσότερα, καθώς είναι η μόνη που έχει ήδη κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους της Ιταλίας και μάλιστα έχει πάρει θετικές κριτικές. Όπως συνηθίζει, πρωταγωνιστεί ο ίδιος στον ρόλο ενός νευρωτικού σκηνοθέτη που προσπαθεί να γυρίσει μια ταινία που αφορά τον διχασμό το 1956 της Ιταλικής Αριστεράς ως προς τη Σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, ενώ στη Ρώμη περιοδεύει ένα ουγγρικό τσίρκο. Ταυτόχρονα, σε προσωπικό επίπεδο, προβληματίζεται για τα μεγάλα «τι θα γινόταν αν» της ζωής. Ο αριστερός διανοούμενος Nanni Moretti κινούνταν πάντα μεταξύ αυτοαναφορικής κωμωδίας και συγκινητικής (αυτο)ψυχοθεραπείας, και από τις πρώτες κριτικές φαίνεται ότι σε αυτήν την ταινία βρίσκει μια επιτυχημένη ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο, σε μια αυτοσαρκαστική γιορτή του συνόλου της καριέρας του. Το έχει κερδίσει αυτό το δικαίωμα.

BANEL & ADAMA (Ramata-Toulaye Sy)

Η νεαρή Σενεγαλέζα σκηνοθέτρια διαγωνίζεται στις Κάννες με τη μόλις πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Σε ένα χωριό στη βόρεια Σενεγάλη, δύο νέοι, η Banel και ο Adama, ερωτεύονται και αποφασίζουν να ζήσουν μαζί χωριστά από τις οικογένειές τους, αψηφώντας τους κανόνες της κοινότητας και το καθήκον του Adama να γίνει ο αρχηγός της φυλής. Δεν είναι γνωστά περισσότερα για την ταινία της αφρικανής που φιλοδοξεί να γίνει η ανακάλυψη του φεστιβάλ. Η τελευταία φορά που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης ήταν το 1989, με τον Steven Soderbergh («Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες»).

FALLEN LEAVES (Aki Kaurismäki)

Ο ορισμός του χαμηλότονου ανθρωπισμού, ο Kaurismäki εδώ και σαράντα χρόνια φτιάχνει μικρές ταινίες με μεγάλη καρδιά για μοντέρνους Σαρλό, περιθωριακούς losers που με αξιοπρέπεια αναζητούν την αγάπη και την ελπίδα. Η νέα του ταινία, εμπνευσμένη από τους στίχους του κλασικού τραγουδιού του Jacques Prévert, “Les feuilles mortes”, είναι μια τραγικωμωδία για δυο μοναχικούς αγνώστους που συναντιούνται τυχαία μια νύχτα στο Ελσίνκι και προσπαθούν να βρουν τον έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής τους. Είναι η τέταρτη ταινία της λεγόμενης «Τριλογίας του Προλεταριάτου» του σκηνοθέτη. Πάντοτε υπολογίσιμη δύναμη ο Φινλανδός, στις περισσότερες από τις προηγούμενες συμμετοχές του στα φεστιβάλ ήταν από τα φαβορί για βραβείο.

FOUR DAUGHTERS (Kaouther Ben Hania)

Η Τυνήσια σκηνοθέτρια έγινε ευρύτερα γνωστή για το «Ο Άνθρωπος που Πούλησε το Δέρμα του» το 2020, που προτάθηκε για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η νέα της ταινία λέγεται πως συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία και αφορά την (πραγματική) οικογένεια της Olfa, φτωχής μητέρας τεσσάρων κοριτσιών, τα δύο από τα οποία εντάχθηκαν εθελοντικά στην τρομοκρατική οργάνωση του ISIS στη Λιβύη και έκτοτε η τύχη τους αγνοείται. Η σκηνοθέτρια αντικαθιστά τις δυο κόρες με επαγγελματίες ηθοποιούς, προσπαθώντας να αποκαλύψει την ιστορία της οικογένειας. Αναμφίβολα πρωτότυπη και τολμηρή ιδέα, που ενδέχεται να προκαλέσει συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.

BLACK FLIES (Jean-Stéphane Sauvaire)

Ένας νεαρός υποψήφιος ιατρικής σχολής, έχοντας αμφιβολίες για το αν μπορεί να προσφέρει κάτι σημαντικό, πιάνει δουλειά ως οδηγός ασθενοφόρου και οργώνει τους δρόμους της Νέας Υόρκης με συνεπιβάτη έναν βετεράνο νοσηλευτή (Sean Penn). Μπορεί στην επιλογή του “Black Flies” για το διαγωνιστικό να έπαιξε κάποιον ρόλο και η προσωπική φιλία του διευθυντή του Φεστιβάλ, Thierry Frémaux, με τον Sean Penn (που ως σκηνοθέτης μάλλον απογοητεύει, αλλά συνεχίζει να επιβραβεύεται με συμμετοχές στις Κάννες), ελπίζουμε πάντως σε μια αξιόλογη ταινία.

LAST SUMMER (Catherine Breillat)

Κάθε έκδοση του Φεστιβάλ που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να περιλαμβάνει και μια-δυο πιο προβοκατόρικες ταινίες και η Catherine Breillat μάλλον αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, έχοντας χτίσει το όνομά της με έργα που ανατρέπουν τα ταμπού γύρω από τη γυναικεία σεξουαλικότητα και ενηλικίωση, με ιδιαίτερα αιρετική ματιά και με αρκετή δόση απρόοπτης βίας. Μετά από δέκα χρόνια απουσίας από το σινεμά για λόγους υγείας, η νέα ταινία της 74χρονης Γαλλίδας είναι ένα ελεύθερο remake της ταινίας “Queen of Hearts” (2019) που έχει να κάνει με την ερωτική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια επιτυχημένη δικηγόρο και τον 17χρονο γιό από προηγούμενο γάμο του νυν συζύγου της. Ενδεχομένως μια τέτοια άφοβη θεώρηση για σημαντικά θέματα της εποχής μας να ιντριγκάρει τον Östlund.

MAY DECEMBER (Todd Haynes)

Η σχέση της διάσημης Gracie (Julianne Moore) και του κατά δεκαετίες νεότερού της Joe (Charles Melton) είχε προκαλέσει σκάνδαλο πριν από 20 χρόνια. Τώρα, και ενώ τα, πλέον ενήλικα, παιδιά τους ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν την οικογενειακή εστία αρχίζοντας το κολλέγιο, μια ηθοποιός (Natalie Portman) που πρόκειται να υποδυθεί την Gracie σε βιογραφική ταινία έρχεται να περάσει ένα καλοκαίρι στο σπίτι τους για να μελετήσει τον χαρακτήρα της. Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες της εποχής μας, ο Todd Haynes έχει εντυπωσιάσει με λεπτά, εξαιρετικά καλαίσθητα και ατμοσφαιρικά δράματα με γυναίκες στο προσκήνιο (“Safe”, “Carol”) και θα πρέπει να θεωρείται από τα αρχικά φαβορί.

LA CHIMERA (Alice Rohrwacher)

Έχοντας κερδίσει δύο βραβεία στις δύο προηγούμενες παρουσίες της στις Κάννες, η σχετικά νέα σκηνοθέτρια Alice Rohrwacher επανέρχεται μετά τον «Ευτυχισμένο Λάζαρο» με μια ακόμα ιστορία μαγικού ρεαλισμού. Ένας Άγγλος με μια πολύ ιδιαίτερη ικανότητα χρησιμοποιεί το χάρισμά του για να εντοπίζει θαμμένα Ετρουσκικά αρχαία για λογαριασμό Ιταλών λαθρεμπόρων αρχαιοτήτων. Παράξενο σεναριακό εύρημα, αναμφίβολα πρωτότυπο.

KIDNAPPED (Marco Bellocchio)

Σταθερή αξία ο 83χρονος πλέον Ιταλός που έχει μπει στην έβδομη δημιουργική δεκαετία του. Πολέμιος της Καθολικής Εκκλησίας και διαχρονικά πολιτικοποιημένος στην Αριστερά, κατά κανόνα εμπνέεται από σημαντικές στιγμές της ιστορίας της χώρας του για έργα που αναμειγνύουν το προσωπικό με το πολιτικό δράμα. Η νέα ταινία του λαμβάνει χώρα στα μέσα του 19^ου αιώνα, στην εποχή που ξεκινούσε η ενοποίηση της Ιταλίας, η οποία ολοκληρώθηκε το 1870 με την κατάληψη της Ρώμης από τον στρατό του Vittorio Emanuele και την κατάρρευση της Παπικής εξουσίας του Πίου Θ’. Βασίζεται στην πραγματική ιστορία της απαγωγής του εβραιόπουλου Edgardo Mortara το 1858 από τον Πάπα Πίο, που όταν αποκαλύφθηκε προκάλεσε διεθνές σκάνδαλο που κλόνισε ανεπανόρθωτα την Καθολική Εκκλησία.

Τέλος, έχει ήδη ανακοινωθεί η συμμετοχή της καινούργιας ταινίας του Martin Scorsese, “Killers of the Flower Moon”, εκτός διαγωνιστικού προγράμματος. Όμως, ο Thierry Frémaux κάνει τα πάντα για να πείσει τον σκηνοθέτη και την Apple να δεχθούν να διαγωνιστεί η ταινία στο κυρίως πρόγραμμα, και τους έχει δώσει διορία να αποδεχθούν την πρόσκληση μέχρι την ημέρα έναρξης του Φεστιβάλ. Δεν θα εκπλαγούμε αν ο θρυλικός Scorsese, βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα το 1976 για τον «Ταξιτζή», γίνει ο 22^ος φετινός διαγωνιζόμενος.

Αναφέρουμε κάποιες ταινίες που θα βρεθούν στα άλλα, πολύ αξιόλογα, τμήματα του Φεστιβάλ και αναμένεται να παρουσιάσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα», τα “The Breaking Ice” (Anthony Chen), “How to Have Sex” (Molly Manning Walker), γυρισμένο στην Κρήτη, “Only the River Flows” (Wei Shujun), “The Settlers“ (Felipe Gálvez).

Εκτός διαγωνιστικού, τα “Cobweb” (Kim Jee-woon), “Jeanne du Barry” (Maïwenn) (ταινία έναρξης και η πολυσυζητημένη επιστροφή του Johnny Depp), το animation “Elemental” (Peter Sohn της Pixar) (ταινία λήξης) και ο καινούργιος “Indiana Jones and the Dial of Destiny” (James Mangold).

Στις Πρεμιέρες, “Close Your Eyes” (Víctor Erice), “Eureka” (Lisandro Alonso) και “Kubi” (Takeshi Kitano).

Στις Ειδικές Προβολές, “Anselm” (Wim Wenders), “Man in Black” (Wang Bing), “Occupied City” (Steve McQueen), “Pictures of Ghosts” (Kleber Mendonça Filho), όλα ντοκιμαντέρ.

Στα παράλληλα τμήματα θα βρεθούν οι νέες ταινίες των Hong Sang-soo, Michel Gondry και Bertrand Mandico.

Θα προβληθούν επίσης οι μικρού μήκους ταινίες “Filles de Feu” (Pedro Costa), “Funny Wars” (μια από τις τελευταίες δουλειές του Jean-Luc Godard) και “Strange Way of Life” (Pedro Almodóvar).