Συντάκτης: Πάρις Μνηματίδης

Επιστρέφουμε σε εποχές προ πανδημίας; Μεγάλη κουβέντα ανοίγει με το συγκεκριμένο ερώτημα, το σίγουρο όμως είναι πως η Ακαδημία είδε ένα παράθυρο να ανοίγει πέρυσι με την άνοδο στην τηλεθέαση (πέραν όλων των άλλων που συνέβησαν με το επεισόδιο μεταξύ Will Smith και Chris Rock) κι επιθυμεί να καβαλήσει ένα νοητό κύμα. Η επιλογή του δοκιμασμένου Jimmy Kimmel στην παρουσίαση της απονομής μαρτυρά περαιτέρω τη στόχευση για «επιστροφή στα παλιά και καλά». Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο που φέτος στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας φιγουράρουν τα δύο εμπορικότερα φιλμ για το 2022 παγκοσμίως (αμφότερα σίκουελ)…

Μοιάζει όντως να έχει διαφορετική βαρύτητα η φετινή χρονιά λόγω των ταινιών που διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος στα βραβεία, οι οποίες στην πλειοψηφία τους έκαναν αρκετό «γκελ» στο κοινό, είτε ανήκουν στην κατηγορία των μπλοκμπάστερ είτε ακολουθούν ένα πιο indie (εντός συγκεκριμένων πλαισίων) μονοπάτι. Σύγκλιση του γούστου των επαγγελματιών του χώρου με τη… φωνή του λαού ή αναγκαίοι τακτικοί ελιγμοί για την επάνοδο του εν λόγω κινηματογραφικού θεσμού σε δημοφιλία; Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί και μια τάση που αντικατοπτρίστηκε στις υποψηφιότητες, και αυτή είναι το γεγονός πως το 2022 το αγγλόφωνο σινεμά ως επί το πλείστον είχε το πάνω χέρι σε καλλιτεχνικό επίπεδο.

Παρακάτω θα αναλύσουμε για μία ακόμη φορά τις κατηγορίες των Όσκαρ μία προς μία, παραδοσιακά χωρίς να σταθούμε στις ταινίες μικρού μήκους (live action, animation και ντοκιμαντέρ). Θα εντοπίσουμε τα φαβορί, θα εκφράσουμε προτιμήσεις, ενίοτε και παράπονα για απουσίες κυρίως, και θα κάνουμε προβλέψεις βάσει εκτιμήσεων που ζυγίζουν πολλούς παράγοντες. Με καλή διάθεση και χωρίς την πρόθεση να φανούμε δογματικοί ή να επιδείξουμε επιστημονική σοβαροφάνεια για κάτι που αφορά κυρίως τον χώρο της ψυχαγωγίας, πάμε να ξεκινήσουμε…

ΤΑΙΝΙΑ

Πέρυσι τα Σωματεία έδωσαν τη γραμμή για τον απροσδόκητο θρίαμβο του «CODA: Στον Ρυθμό της Καρδιάς» και φέτος φαίνεται να επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό με το «Τα Πάντα Όλα», το οποίο ας σημειωθεί πως δεν νίκησε στην κατηγορία της Καλύτερης Κωμωδίας/Μιούζικαλ στις Χρυσές Σφαίρες. Είναι η ταινία που κατά κάποιον τρόπο «συμφιλίωσε» την περασμένη σεζόν κοινό και κριτικούς, κάτι που φάνηκε και στις απρόσμενα υψηλές παγκόσμιες εισπράξεις (για Ελλάδα ούτε λόγος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Νομίζω πως θα είναι και ο μεγάλος νικητής από τη δεκάδα των υποψηφίων ως η πλέον ασφαλής επιλογή συμβιβασμού ανάμεσα στην ποιότητα και τη διασκέδαση, αλλά και λόγω μηνυμάτων. Ποιος διεκδικητής πιστεύω πως μπορεί να απειλήσει ουσιαστικά; Μπορεί για κάποιους να είναι μακρινό σενάριο, αλλά νομίζω πως η ισχυρότερη εναλλακτική είναι το «Top Gun: Maverick». Σε πρώτο επίπεδο γιατί ήταν η πιο αγαπητή ταινία στο αμερικάνικο κοινό κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε και αν επικρατήσει αυτό θα κουβαλά έναν ευρύτερο συμβολισμό του τύπου «δώστε τα Όσκαρ πίσω στον λαό». Σε δεύτερο επίπεδο πιστεύω πως μπορεί να υπάρχουν κάποια πολιτικά κίνητρα στην πιθανότητα μιας τέτοιας κίνησης, χωρίς να θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένος. Ιδανικά θα επιθυμούσα να κάνουν τη μεγαλειώδη έκπληξη τα εξαιρετικά «Πνεύματα του Ινισέριν» (το «Tár» μου άρεσε εξίσου αλλά λόγω κακής πορείας στα ταμεία δεν του δίνω καμιά απολύτως πιθανότητα), όμως δεν το βλέπω. Αν το «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» δεν είχε τη σφραγίδα του Netflix, ίσως να μπορούσε να μπει κι αυτό «σφήνα» στην όλη κούρσα, αλλά μάλλον θα αρκεστεί σε νίκες σε άλλες κατηγορίες.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Κι εκεί που έλεγε ο Spielberg ότι θα κερδίσει το τρίτο Όσκαρ του στη συγκεκριμένη κατηγορία… πετάγονται ξαφνικά οι Daniels! Οι οποίοι μετά και από την πρόσφατη αναγνώριση από το αντίστοιχο Σωματείο, και με τη σφραγίδα πολλών ενώσεων κριτικών, μάλλον θα νικήσουν τον ανταγωνισμό τους εδώ, σίγουρα και ως αναγνώριση τού ότι στο συγκεκριμένο πόστο κατάφεραν πολλούς διαφορετικούς στόχους (επιτυχημένη σύζευξη πολλών κινηματογραφικών ειδών, κατοχύρωση μιας πολύ ιδιαίτερης αίσθησης του χιούμορ, ύπαρξη πολλών εφευρετικών σκηνών, αποτελεσματική αξιοποίηση ενός όχι ιδιαίτερα μεγάλου προϋπολογισμού). Αν από την άλλη υπάρξει μια σιωπηλή ετυμηγορία να αναγνωριστεί το «The Fabelmans» ως κατάθεση ψυχής μέσω βράβευσης του δημιουργού του, παρά την εμπορική αποτυχία, ίσως αυτό το «σιγουράκι» για το εν λόγω σκηνοθετικό ντουέτο να απειλείται. Ευχάριστο που αναγνωρίστηκε ο Field, σε αντίθεση με τις Σφαίρες, κρίμα που θα μείνει μόνο εκεί. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια επίσης δεν είναι στην πεντάδα κινηματογραφιστής μη αγγλόφωνης παραγωγής ή γυναίκα (το «Aftersun» ίσως ήταν υπερβολικά σινεφίλ υπό μια έννοια πρόταση για να αναγνωριστεί ευρύτερα από την Ακαδημία), κάτι που μπορεί δυνητικά να κρύβει μια σημασία.

Α’ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Όλοι πρωτάρηδες φέτος στην εν λόγω κατηγορία, αλλά προσωπικά δύο φαβορί διακρίνω. Και ξέρω ότι θα στενοχωρήσω τους φαν του Brendan Fraser, όμως ενώ πιστεύω κι εγώ ο ίδιος πως δίνει την καλύτερη ερμηνεία της πεντάδας, αγγίζοντας πολύ υψηλά επίπεδα συναισθηματικής έντασης και κινησιολογικής αφοσίωσης, η επικράτηση στα BAFTA και τις Σφαίρες με κάνει να θεωρώ πως ο Austin Butler θα φύγει με το αγαλματίδιο. Είναι από αυτά τα βιογραφικά πορτρέτα που αγαπάει πάρα πολύ η Ακαδημία, πολύ προσεγμένο στις λεπτομέρειες των μανιερισμών του αληθινού προσώπου, που δεν πάει πολύ βαθιά στις σκοτεινές του πλευρές από σεβασμό απέναντί του, κι έχει και το bonus ότι το «Elvis» γενικά άρεσε και στον πολύ κόσμο και στην κριτική, σε αντίθεση με τη «Φάλαινα» που δίχασε σ’ έναν βαθμό. Κρίσιμη ερώτηση: μήπως η διάσπαση στις ψήφους ανάμεσα σε Butler και Fraser λειτουργήσει υπέρ του Farrell υπογείως, ειδικά αν τα «Πνεύματα του Ινισέριν» φανεί να μην κερδίζουν αλλού; Αυτό θα το δούμε…

Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Μια πολύ δυνατή πεντάδα. Εδώ θα ξεφύγω από την πλειοψηφία των προγνωστικών και θα πω Blanchett, όχι μόνο λόγω προτίμησης, αλλά και λόγω αντικειμενικής δυναμικής. Μιλάμε για τον πιο πολυσυζητημένο γυναικείο ρόλο της χρονιάς και για το αποκορύφωμα της υποκριτικής τέχνης της εν λόγω ηθοποιού, ένα πορτρέτο τρομερής οξυδέρκειας και κτηνώδους ενέργειας, οπότε τα μεγέθη είναι τέτοια που νομίζω πως δεν γίνεται να αγνοηθούν από τα μέλη της Ακαδημίας. Η Yeoh θαρρώ πως παίζει στο επίπεδο του ανταγωνιστή που θα προσπαθήσει σκληρά, αλλά που θα τερματίσει δεύτερη στις προτιμήσεις. Ίσως απειλήσει ακόμη περισσότερο στον βαθμό που το «Τα Πάντα Όλα» οδηγηθεί στο να αποσπάσει πολλά βραβεία, αλλά και πάλι δεν είναι απολύτως σίγουρο. Είναι σαφώς κόντρα για δύο, και οπωσδήποτε θα είναι αρκετά αγωνιώδης η στιγμή της ανακοίνωσης του ονόματος του φακέλου.

Β’ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Εδώ γίνεται κάτι που είχε συμβεί κατά τη γνώμη μου και με την περίπτωση του Brad Pitt στο «Κάποτε στο… Χόλιγουντ». Ουσιαστικά επιβραβεύεται το πόσο αρεστός είναι ο χαρακτήρας, όχι τόσο η ίδια η ερμηνεία, χωρίς να θέλω αναγκαστικά να μπω σε διαδικασίες σύγκρισης σχετικά με το effort άλλων συνυποψηφίων. Συν το ότι ο Ke Huy Quan είναι εξαιρετικά συμπαθής ως δημόσιο πρόσωπο, συν και το γεγονός πως ο ρόλος του αυτός ήταν και το μεγάλο του comeback στη βιομηχανία του θεάματος ύστερα από πολλά χρόνια αποστασιοποίησης και η νίκη του στη συγκεκριμένη κατηγορία κλειδώνει. Ίσως είναι το πιο σίγουρο στοίχημα από τις ερμηνευτικές κατηγορίες φέτος, και το γεγονός πως οι κύριοι ανταγωνιστές του (Gleeson και Keoghan) προέρχονται από την ίδια ταινία απλά τον ενισχύει ακόμη περισσότερο λόγω μοιρασιάς των ψήφων.

Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Πολύ «μπελαλίδικη» η κατηγορία αυτή στα φετινά βραβεία! Η Σφαίρα πήγε στην Bassett, το Σωματείο Ηθοποιών είπε το «ναι» στην Curtis και τα BAFTA αναγνώρισαν την Condon. Για μένα η τελευταία είναι σίγουρα η καλύτερη της πεντάδας, έδωσε ένα πολύ δικό της στίγμα σε μια ταινία στην οποία φαινομενικά τα ηνία κρατούν περισσότερο οι συμπρωταγωνιστές της. Πιστεύω όμως πως το αγαλματίδιο θα πάει στην Bassett ως αναγνώριση περισσότερο της σημασίας της για την αφροαμερικάνικη κοινότητα, σε ίδια λογική με τη βράβευση της Regina King πριν κάποια χρόνια. Αν κάποια μπορεί να αποτελέσει κύριο αντίπαλο μάλλον είναι περισσότερο η Condon. Επίσης θα έλεγα να μην ξεγράψουμε εντελώς τη Hsu, αν και καραμπινάτο outsider, δεν το λέω τυχαία, κατά τη γνώμη μου είναι η καλύτερη ερμηνεία που διαθέτει το «Τα Πάντα Όλα».

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Μπορεί να είναι και η μεγαλύτερη ευκαιρία για τα «Πνεύματα του Ινισέριν» να φύγουν με κάποιο βραβείο. Είναι μακράν το πιο πνευματώδες και ιδιοσυγκρασιακό σενάριο από τα πέντε, αρκετά «ατακαδόρικο» και αν κερδίσει έχει και τον συμβολισμό ότι η επιτυχία του φιλμ αναγνωρίζεται στην πένα του McDonagh ως το δυνατό του σημείο, λόγω θεατρικών καταβολών. Τα «Πάντα Όλα» δεν αποκλείεται να κάνουν την ανατροπή στα τελευταία χιλιόμετρα, αν γίνει αυτό το πιο πιθανό είναι να σαρώσουν γενικά στην απονομή. Σε προσωπικό επίπεδο πάντως έμεινα άναυδος και με την άκρως εκλεπτυσμένη και πολυεπίπεδη γραφή του «Tár», όμως δεν νομίζω ότι συγκαταλέγεται στα φαβορί για μια σειρά λόγων.

ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Οι «Γυναικείες Κουβέντες» προβάλλονται ως ο ισχυρότερος διεκδικητής, αλλά παρότι καλογραμμένο, νομίζω ότι το φιλμ της Polley δεν έχει μεγάλη δυναμική. Θεωρώ πως οι πιθανότητες είναι με το μέρος του «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο», όχι τόσο λόγω ποιότητας της γραφής (καλό σενάριο, αλλά παίζει πολύ εντός των συμβάσεων του είδους, δεν παίρνει ρίσκα ακόμη και όταν ξεφεύγει από την πρωτότυπη πηγή) όσο λόγω πνεύματος γενικότερης επιβράβευσης του φιλμ. Προσωπική μου προτίμηση η εξαιρετική διασκευή του «Καταδικασμένου» από τον Ishiguro στο «Αισθάνομαι Ζωντανός». Για την ιστορία, να πούμε για μία ακόμη φορά πως από τη στιγμή που επεκτάθηκε η κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας, κανένα βραβείο σεναρίου δεν έχει πάει σε φιλμ που δεν είναι υποψήφιο κι εκεί, κάτι που αναπόφευκτα εγκλωβίζει κάποιους διαγωνιζόμενους.

ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Κατά πάσα πιθανότητα κερδίζει ο «Πινόκιο» του del Toro που συνδυάζει οικογενειακό και καλλιτεχνικό προφίλ με τη γνώριμη υπογραφή του δημιουργού του. Αλλά θα έλεγα επίσης πως ο «Παπουτσωμένος Γάτος: Η Τελευταία Επιθυμία» δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί, ειδικά με δεδομένη την απήχηση που είχε στο ευρύτερο κοινό, η οποία μπορεί να έχει «συμμάχους» κι εντός της Ακαδημίας. Το «Marcel the Shell with Shoes On» έχει ακουστεί μεν, όμως νομίζω πως δεν απειλεί σοβαρά λόγω «μικρής» εμβέλειας.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ

Από το 2019, η ταινία που έχει τις περισσότερες υποψηφιότητες στη συγκεκριμένη κατηγορία το «σηκώνει» τελικά κιόλας. Και με δεδομένο το αρκετά πρόσφατο «σάρωμα» στα BAFTA, η νίκη του «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» φαντάζει μονόδρομος. Ακόμη περισσότερο αν βάλει κανείς στην εξίσωση πως μιλάμε για τη μεγαλύτερη σε όγκο παραγωγή της πεντάδας και την πιο «προσβάσιμη» σε επίπεδο ύφους. Έκπληξη για εμένα, ευχάριστη, το ότι το αρκετά ιδιαίτερο «EO» αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία, αν και γενικότερα η Πολωνία «σκίζει» τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την εκπροσώπηση στη Διεθνή Ταινία.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Λόγω θεματολογίας, ίσως και Χρυσού Λέοντα, το «Όλη η Ομορφιά και η Αιματοχυσία» ξεκίνησε με τον αέρα του νικητή, πλέον όμως οι περισσότεροι μιλούν για βράβευση του «Navalny», σίγουρα και λόγω επικαιρότητας με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Τα BAFTA απλά επιβεβαίωσαν αυτή την τάση, και προσωπικά νομίζω πως οι ψίθυροι θα επαληθευτούν.

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Υπήρξαν δουλειές τη χρονιά που πέρασε που για εμένα άξιζαν περισσότερο αναγνώρισης σε σχέση με κάποιες υποψηφιότητες εδώ (π.χ. «Αισθάνομαι Ζωντανός»), αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο… Πολλοί τονίζουν τη δυναμική της «Βαβυλώνας», που είναι και η αγαπημένη μου υποψηφιότητα από τις πέντε, αλλά νομίζω πως η χλιαρή υποδοχή που είχε στα ταμεία και τους κριτικούς θα αποθαρρύνει πολλούς από το να την προτιμήσουν. Θα ρίσκαρα στο «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» λόγω και μιας πιο μοντέρνας προσέγγισης που έχει γύρω από το κλασικό ορχηστρικό σκορ που μπορεί να επιβραβευτεί λόγω καινοτομίας. Μήπως όμως και ο John Williams δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και οδεύει στο να γίνει ο πιο ηλικιωμένος οσκαρικός νικητής στην ιστορία;

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πολύ χλιαρή η πεντάδα φέτος, με το εξαιρετικά πιασάρικο «Naatu Naatu» να ξεχωρίζει σαφώς. Ενισχύεται και από το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι της βιομηχανίας ενθουσιάστηκαν από το «RRR» (που αν είχε και την έγκριση της Ινδίας στην κατηγορία της Διεθνούς Ταινίας ίσως να άλλαζε η εικόνα εκεί). Η Lady Gaga είναι μάλλον επιλαχούσα, αν και το τραγούδι της δεν έκανε «μπαμ» παρόμοιο με του «Take My Breath Away», του οποίου η σκιά είναι ασφυκτικά παρούσα παρά το πέρασμα των δεκαετιών. Μπράβο στην Diane Warren που επιμένει δυνατά, αν και αποτελεί κατά τη γνώμη μου την πιο αδύναμη υποψηφιότητα της πεντάδας.

ΗΧΟΣ

Το πιο σίγουρο Όσκαρ του «Top Gun: Maverick». Ειδικά όσοι είδαν το φιλμ στο σινεμά ξέρουν το γιατί. Για τον ίδιο λόγω, επειδή οι περισσότεροι το παρακολούθησαν στην άνεση του σπιτιού τους, πιστεύω πως το «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» δεν συνιστά ουσιαστική απειλή. Αν γίνει η έκπληξη, θεωρώ πως περισσότερες πιθανότητες έχει το «Elvis» στην κατηγορία αυτή.

ΣΚΗΝΙΚΑ

Εδώ πιστεύω πως θα δούμε νίκη του «Elvis», μιας και οι ταινίες του Luhrmann τα καταφέρνουν πολύ καλά στην εν λόγω κατηγορία διαχρονικά, αλλά και γιατί αντικειμενικά έχει γίνει μια πολύ προσεγμένη δουλειά στην αισθητική αναπαράσταση τριών διαφορετικών δεκαετιών. Ακόμη και το βαρυφορτωμένο κάποιων σχεδιασμών μπορεί να λειτουργήσει εν μέρει υπέρ του φιλμ, λόγω βεληνεκούς του ίδιου του Presley. Ναι, η «Βαβυλώνα» και πάλι αναδεικνύεται από αρκετούς ως φαβορί, αλλά επιμένω πως η μειωμένη απήχηση του φιλμ θα του κοστίσει στα βραβεία γενικότερα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Το παιχνίδι θα είναι ανάμεσα στο «Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» και το «Elvis», με το πρώτο να έχει προβάδισμα μάλλον. Πολύ εντυπωσιακό το αποτέλεσμα και με μεγάλο πλούτο, παρότι λόγω θεματολογίας αξιοποιεί κυρίως μουντά χρώματα. Είχε και αρκετές εκπλήξεις η κατηγορία αυτή φέτος, μιας και φαβορί που ακούγονταν πολύ όπως το «The Fabelmans» και το «Top Gun: Maverick» έμειναν τελικά εκτός.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ

Τα Χρυσά Βατόμουρα μπορεί να κορόιδεψαν το μακιγιάζ του Tom Hanks, όμως θεωρώ πως λόγω συνολικής δουλειάς θα αναγνωριστεί το «Elvis». Κάποιοι μπορεί να προσανατολίζονται στη «Φάλαινα», αλλά προσωπικά μιλώντας, για εμένα ήταν από τα αδύναμα σημεία του φιλμ του Aronofsky, και από τη στιγμή ειδικά που η δυναμική του έχει ξεθυμάνει, μάλλον δεν θα κερδίσει εδώ.

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Εδώ θα κονταροχτυπηθούν «Elvis» και «Black Panther: Wakanda Forever». Θα προτιμηθεί η νοσταλγία για τα παλιά ή ο αφροφουτουρισμός; Μάλλον αμφίρροπα τα πράγματα, αλλά ποντάρω στον «Elvis» λόγω επικράτησης των πιο παραδοσιακών αντανακλαστικών των μελών. Υπό αυτό το πρίσμα όμως μπορεί να προκληθούν αναταράξεις λόγω «Βαβυλώνας», αφού κι εκεί έχουμε κοστούμια εποχής.

ΜΟΝΤΑΖ

Η μάχη είναι ανάμεσα σε δημιουργικό μοντάζ («Τα Πάντα Όλα») και μπλοκμπαστερικό μοντάζ («Top Gun: Maverick»). Από τις σχετικές βραβεύσεις, το φιλμ των Daniels βγαίνει ενισχυμένο. Όμως, επειδή την Ακαδημία ανέκαθεν την τράβαγε πολύ ο δεύτερος τύπος, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κι εξαιρέσεις στον κανόνα διαχρονικά, πιστεύω πως για εκεί οδεύει το βραβείο, με τον «Elvis» να καραδοκεί στη γωνία.

ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ

Το «Avatar: The Way of Water» έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια, και αν τυχόν γίνει η ανατροπή και φύγει με άδεια χέρια από την κατηγορία αυτή θα τσαντιστώ πρώτος εγώ! Ανεπανάληπτου περφεξιονισμού δουλειά, προσφέρει την καλύτερη απάντηση στο ερώτημα «γιατί έκανε τόσο καιρό ο Cameron να συνεχίσει τη saga του;». Ίσως το «Top Gun: Maverick» πλησιάσει κάπως, αλλά θεωρώ πως είναι από τα βραβεία που έχουν κριθεί από πάρα πολύ νωρίς.

Δείτε και: Η πλήρης λίστα των υποψηφίων, και τι λένε τα διεθνή προγνωστικά

Δείτε και: Χρυσές Σφαίρες 2023: Οι Νικητές

Δείτε και: Βραβεία Bafta 2023: Οι Υποψηφιότητες

Δείτε και: Βραβεία Όσκαρ (1927-2022): Κύριοι Νικητές