Συντάκτης: Σπύρος Δούκας

Οι αδελφοί Dardenne είναι γνωστοί για τη διεισδυτική τους ματιά, εμμένοντας πάντα σε ένα σινεμά σκληρού κοινωνικού ρεαλισμού. Αυτή τη φορά, χωρίς να αποκλίνουν στο ελάχιστο από το σύνηθες ύφος τους, έχουν ως θεματικό κέντρο το μεταναστευτικό ζήτημα, με πρωταγωνιστές δύο νεαρά παιδιά που έρχονται ως μετανάστες στο Βέλγιο από την Αφρική.

Ο μικρός Τόρι και η έφηβη Λοκίτα δεν είναι εξ αίματος αδέρφια. Η ανάγκη για επιβίωση τούς φέρνει αυθόρμητα κοντά, και ο δεσμός τους ισχυροποιείται μέσα από αυτό τον αγώνα, και ενέχει μια συγκινητική δύναμη. Οι Dardenne αποφεύγουν επιμελώς κάθε μελοδραματισμό χωρίς να στοχεύουν απευθείας στο συναίσθημα. Το “Tori and Lokita”, πίσω από τον ωμό του ρεαλισμό, έχει την υφή μιας νεανικής περιπέτειας. Δεν προσπαθεί ποτέ επιτηδευμένα να συγκινήσει, αλλά το πετυχαίνει αβίαστα, αναδεικνύοντας εξίσου τις μικρές και μεγάλες στιγμές μιας αυθεντικής αδελφικής φιλίας, ανάμεσα σε δύο μικρούς ήρωες που έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλο, αλλά το σύστημα-«μοίρα» τούς κρατάει σε απόσταση.

Το τέλος, τραγικά σοκαριστικό και αναπάντεχο, παραμένει απόλυτα εναρμονισμένο με το νταρντενικό κοινωνικό βλέμμα. Ακόμα κι αν δεν πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες στιγμές των βέλγων αδερφών, μιας που δεν καινοτομούν σε σχέση με όσα μας έχουν δώσει στο παρελθόν, πρόκειται για ένα επίκαιρο έργο-γροθιά. Καθόλου φλύαρο, εμμένει στην ουσία με κάθε του πλάνο, υιοθετώντας μια αναρχικά ανθρωπιστική, όσο και αυστηρά κριτική ματιά προς την Ευρώπη του σήμερα.