Την Τρίτη 8 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η avant premiere της ταινίας του Φίλιπ Μπαραντίνι Σημείο Βρασμού στον κινηματογράφο Δαναό. Η πρεμιέρα είχε ένα επιπλέον ενδιαφέρον για τους θεατές, καθώς καλεσμένος ήταν ο σεφ Δημήτρης Σκαρμούτσος, ο οποίος μετά την προβολή συζήτησε με το κοινό και σε συνεργασία με το cinemagazine.gr με τον κριτικό κινηματογράφου Γιάννη Βασιλείου. “Αυτό που είδατε στην ταινία ήταν η καθημερινότητά μου για σχεδόν 25 χρόνια. Ένα κλασικό βράδυ Παρασκευής σε ένα εστιατόριο με πολύ κόσμο, και η καριέρα του μάγειρα να κρέμεται από μια κλωστή γιατί δεν έχει σημασία πόσα χρόνια μαγειρεύεις, ένα λάθος μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή.” Κάτι που για εμάς είναι θρίλερ, για εκείνον είναι ένα τυπικό βράδυ, όπως σχολίασε ο Γιάννης Βασιλείου.

“Αυτός που ηγείται μιας κουζίνας μπλέκει τα προσωπικά του προβλήματα με αυτά της δουλειάς, κι ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, επρόκειτο για ένα επάγγελμα στο οποίο έμπαινες αρχικά γιατί δεν είχες κάτι άλλο να κάνεις, και το αγαπούσες μετά. Άρα μιλούσαμε για ανθρώπους που δεν είναι εκπαιδευμένοι να διαχειρίζονται κάποιες καταστάσεις, γι’ αυτό και καμιά φορά στρέφονται στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, κάτι για το οποίο έχω μιλήσει κι εγώ από προσωπική εμπειρία στο παρελθόν. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό για έναν σεφ είναι να είναι και λίγο ψυχολόγος. Μετά από ένα σημείο, το μαγείρεμα δεν γίνεται από σένα, αλλά από τους βοηθούς. Εσύ προμηθεύεσαι τις πρώτες ύλες και μετά ασχολείσαι με τη διαχείριση των τραπεζιών, των πελατών και του προσωπικού της κουζίνας. Και ο σεφ είναι όσο καλή είναι η ομάδα του, η οποία ομάδα αποτελεί οικογένεια, με τα πάνω και τα κάτω της.”

Πώς αντιδρά ένας μάγειρας όταν εμφανίζεται κριτικός εστιατορίου στο μαγαζί του; “Ήταν ο φόβος και ο τρόμος ενός ανερχόμενου σεφ. Όταν όμως φτάσεις σε ένα επίπεδο και καταλάβεις ότι σημασία έχει ο κόσμος, το ξεπερνάς. Παλιά, όποτε διάβαζα κακή κριτική για το φαγητό μου, το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, και μου πήρε χρόνο να καταλάβω ότι είναι υποκειμενικό το τι είναι καλό. Μαγειρεύω αυτό που αρέσει σε μένα, ελπίζοντας ότι ο κόσμος που με ακολουθεί σιγά σιγά θα μάθει τη δική μου κουζίνα”.

Η μεγάλη αντίφαση; “Η κουζίνα έχει δύο αντίθετα πράγματα: δικτατορία, γιατί ηγείται πάντα ένας άνθρωπος και ηγείται με πυγμή, αλλιώς η κουζίνα θα ξεφύγει, και την ώρα του σέρβις έχει αυτή τη γλυκιά αναρχία που παρατηρήσαμε και στην ταινία”. Κλείνοντας, ο σεφ υπογράμμισε το πόσο κοντά ήταν το φιλμ στην πραγματικότητα “Νόμιζα ότι θα δω άλλη μια ταινία που έχει πάρει στοιχεία από την κουζίνα ωραιοποιώντας καταστάσεις. Αλλά ήταν τόσο ρεαλιστική που κάποια στιγμή ήθελα να σηκωθώ και να μπω κι εγώ στην κουζίνα να βοηθήσω!”