Συντάκτης:  Σταύρος Γανωτής

Από τους δημιουργούς που μπορούσε να πιάνει τον παλμό του μέσου ανθρώπου και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Βρετανών Σκηνοθετών, ο Σερ Alan Parker έφυγε πριν λίγες ώρες από τα εγκόσμια, υποφέροντας από χρόνια ασθένεια. Μέσα στα 76 χρόνια της ζωής του, άφησε παρακαταθήκη στην έβδομη τέχνη μια σειρά ταινιών που άγγιξαν τόσο το κοινό όσο και την κριτική, όπως το Εξπρές του Μεσονυχτίου (1978), το Στον Πυρετό της Δόξας (1980), το Πινκ Φλόυντ: Το Τείχος (1982), το Μπέρντι, ο Άνθρωπος Πουλί (1984), το Δαιμονισμένος Άγγελος (1987), το Ο Μισισιπής Καίγεται (1988), το The Commitments: Οι Ροκάδες του Δουβλίνου (1991), το Εβίτα (1996) και το Οι Στάχτες της Άντζελα (1999).

Very sad to hear the news of Alan Parker's death. My friend and collaborator on the Evita movie and one of the few directors to truly understand musicals on screen. – ALW

— Andrew Lloyd Webber (@OfficialALW) July 31, 2020

Γεννημένος στο Λονδίνο το 1944, παιδί της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ο Alan William Parker ξεκίνησε την πορεία του μέσα από τον χώρο των διαφημίσεων. Το 1974 έκανε μια πρώτη προσπάθεια προς κάτι δημιουργικότερο, με δύο μικρού μήκους ταινίες, για να αρπάξει την ευκαιρία τον επόμενο χρόνο να κάνει το τηλεοπτικό φιλμ The Evacuees για το BBC. Με αυτό απέσπασε βραβείο στα Bafta, που έμελλε να είναι το πρώτο του από ένα σύνολο 7. Τον επόμενο χρόνο εξοπλίστηκε με εξτρά θάρρος, γυρίζοντας την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το Ανήλικοι Ριφιφίδες (Μπάγκσι Μαλόουν), ένα κωμικό-γκανγκστερικό μιούζικαλ… με πρωταγωνιστές παιδιά. Ανάμεσα σε αυτά προκαλεί αίσθηση η παρουσία της 13χρονης Jodie Foster. Δεν άργησε να έρθει το 1978, και με τη δεύτερη μόλις ταινία του, το Εξπρές του Μεσονυχτίου, δεν μπήκε μονάχα στο στόχαστρο των Όσκαρ, αλλά και του κοινού.

Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια πολυποίκιλη ιστορία, με τον Parker να αισθάνεται άνετος τόσο με το δράμα, όσο και το μιούζικαλ, χωρίς να χάνει επαφή και με άλλα είδη κινηματογράφου. Ευτυχέστερη στιγμή του ήταν το 1988 με το Ο Μισισιπής Καίγεται (ένα βραβείο Όσκαρ και 6 ακόμα υποψηφιότητες), αλλά εμείς θα τον θυμόμαστε κυρίως για το Πινκ Φλόυντ: Το Τείχος και το Δαιμονισμένος Άγγελος, δύο σπουδαίες και διαφορετικές δημιουργίες που δεν έτυχαν της αναγνώρισης που τους έπρεπε.

Ήταν το 2003 όταν και έκλεισε την καριέρα του, σκηνοθετώντας το Η Ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ με τους Kevin Spacey και Kate Winslet. Σύμφωνα με την οικογένεια του, αφοσιώθηκε έκτοτε στα νέα του πάθη, τη μεταξοτυπία και τη ζωγραφική. Έφυγε στο πλάι της δεύτερης συζύγου του, Lisa Moran, κι ενώ άφησε πίσω 5 παιδιά και 7 εγγόνια. Άμεσα εξέφρασαν δημοσίως τα συλλυπητήρια τους ο Andrew Lloyd Webber, ο μεγαλοπαραγωγός David Puttnam, η Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου, η αντίστοιχη των Όσκαρ, αλλά και ο John Cusack, όλοι τους συνδεδεμένοι λιγότερο ή περισσότερο με το έργο του βρετανού δημιουργού.