
Berlinale Report #4: Wildland της Jeanette Nordahl
Συντάκτης: Σπύρος Δούκας
Η πρωτοεμφανιζόμενη δανέζα Jeanette Nordahl παραδίδει ένα ιδιαίτερο φιλμ πάνω στην έννοια της οικογένειας και των παγίδων που ενέχουν οι δεσμοί της. Το σενάριο της Ingeborg Topsoe χρησιμοποιεί το μαφιόζικο είδος σαν καμβά πάνω στον οποίο απλώνει την ιστορία και τους χαρακτήρες. Με επίκεντρο την 17χρονη Ίντα, ξεκινάει από την απώλεια της οικογενειακής «φωλιάς» με τον θάνατο της μητέρας της, και την ανάγκη της να ανήκει κάπου, δηλαδή να ανακτήσει το οικογενειακό περιβάλλον που χάθηκε.
Μέσα από μικρές, εκλεπτυσμένες πινελιές που παραπέμπουν χαρακτηριστικά στη λεπτεπίλεπτη, δοκιμιακή εμμεσότητα του σκανδιναβικού σινεμά, το σενάριο εξαπλώνεται σταδιακά και μετατρέπεται σε ψυχολογική μελέτη γύρω από τη φθορά των οικογενειακών σχέσεων και δεσμών. Η αποπνιχτική αγάπη γίνεται εξάρτηση και αρρώστια που εκφράζεται μέσω της βίας. Η βία εδώ είναι υπαρκτή και εσωτερικά στα πλαίσια του οικογενειακού περιβάλλοντος, αλλά είναι τόσο καθιερωμένη που έχει μετατραπεί σε μέσο επικοινωνίας και έκφρασης μιας μορφής διαστρεβλωμένης αγάπης. Όχι προς τα υπόλοιπα μέλη, αλλά προς τη «φωλιά» και όσα αυτή σηματοδοτεί. Κι επειδή η άμεση βία έχει κατασταλεί εντός του οικογενειακού πλαισίου, αναγκαστικά διοχετεύεται προς τα έξω, κι έτσι προκύπτει μια οικογένεια (φαμίλια) που λειτουργεί με όρους μαφίας.
Τεράστιο προτέρημα όλου του έργου είναι η δόμηση της ιστορίας γύρω από την Ίντα, που υποστηρίζεται από την εξαιρετική εσωστρεφή ερμηνεία της Sandra Guldberg Kampp. Βέβαια, κανένας χαρακτήρας δεν είναι πραγματικά αντιπαθητικός, μιας που όλοι τους είναι κατά έναν τρόπο θύματα της ίδιας κατάστασης. Όμως, η Ίντα έχει μια ιδιαίτερα καθαρή αύρα, που σε παίρνει από το χέρι και σε βάζει άμεσα στη θέση της. Από τη μία λυπάσαι που έχει μπλέξει με τους λάθος ανθρώπους, αλλά από την άλλη καταλαβαίνεις απόλυτα τις αντιφάσεις της.
Το έργο ενδεχομένως να προϊδεάζει για μια ακόμα πράξη, όμως κλείνει απότομα με ένα σοκαριστικό, όσο και πανέξυπνο φινάλε που αναμφίβολα αιφνιδιάζει, αλλά αποτελεί έναν θαυμάσιο επίλογο που συνοψίζει με απόλυτα εύστοχο και εμπνευσμένο τρόπο όσα έχουν αναπτυχθεί.
Βαθμολογία: