Συντάκτης: Σταύρος Γανωτής

Δεν έχω σκοπό να κάνω πλάκα. Ο λόγος που χρησιμοποιώ χιουμοριστικό τίτλο (ο Θεός να τον κάνει!), είναι επειδή εμείς, ο κόσμος, έχουμε πάρει στον χαβαλέ το ζήτημα της πειρατείας. Διαγράφοντας από το μνημονικό μας κάθε έννοια φιλοσοφικής, βολευόμαστε με μία μας δικαιολογία και έχουμε γίνει συμπαραστάτες των Κάπταιν Χουκ της τέχνης μας. Τι; Το ζήτημα είναι, απλά, αν επιλέγουμε να δούμε σε μικρή ή μεγάλη οθόνη μια ταινία; Από την άλλη, εμείς θα το παίξουμε κράτος να ακολουθούμε τους νόμους κατά γράμμα, κι ενώ το ίδιο το κράτος δηλώνει ανίκανο (;) να σταματήσει το νέο φαινόμενο; Βρε, δεν πάμε να τα δούμε όλα αυτά προσεκτικότερα;

• Ποιος είναι τελικά ο πειρατής;

Ειλικρινά, έχετε πιστέψει ότι ένα κάρο μαύρα, άσπρα, κίτρινα τζιμάνια δουλεύουν τις αρχές και έχουν ρίξει έξω το παγκόσμιο δίκτυο κινηματογραφικής παραγωγής; Δηλαδή, όλη αυτή η δουλειά κινείται και κάνει πλούσιους κάποιους μικροαπατεώνες; Εγώ θα σας πω όχι ποιους κάνει τώρα πλούσιους, αλλά ποιους θα κάνει πάμπλουτους στο μέλλον και εσείς βγάλτε συμπεράσματα για την αληθινή ταυτότητα του Κάπτεν Χουκ. Τα μεγάλα στούντιο των ΗΠΑ έχουν ήδη πάρει την απόφαση η διανομή ταινιών να γίνεται, ολοένα και περισσότερο, μέσω ίντερνετ. Έτσι γλυτώνουν απίστευτα λεφτά, από αυτά που χρειάζονταν για να προωθηθεί μια ταινία σε τόσες αίθουσες και άλλα τόσα που χρειάζονται για ένα δυναμικό franchise μέσω τηλεόρασης, αφισών κτλ. Όχι, βέβαια… ποιος είπε ότι στο μέλλον οι ταινίες που τώρα κατεβάζεται με άνεση θα είναι δωρεάν; Ίσα-ίσα θα κοστίζουν και με το παραπάνω. Από όλα αυτά βγάζω τα επιμέρους γραφεία διανομής κάθε χώρας, για να μην ενοχληθούν οι αθώοι. Αυτά τα γραφεία δεν έχουν καμία σχέση με το παγκόσμιο γίγνεσθαι στον χώρο και έτσι μη βιάζεστε να πάρετε τηλέφωνο κάποια από αυτές…

• Και γιατί επιλέγουν την πειρατεία για την προώθηση των σκοπών τους;

Γιατί πολύ απλά, αν στο έριχναν κατευθείαν με χρέος δεν θα το δεχόσουν. Πρώτα θα γλυκαθείς με το σινεμά στο πιάτο, θα ξεχάσεις τη ζεστασιά της αίθουσας, και μετά θα είσαι υπερευχαριστημένος που θα βλέπεις σε πρώτη προβολή και άψογη εικόνα. Ακόμα πιο απλά, παρέχοντας σου τέλειο το υλικό, θα εμφανιστούν και ως σωτήρες της κατάστασης και η πειρατεία θα πάει σπίτι της. Μόνο να ξέρατε πόσα παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν στο παγκόσμιο εμπόριο και δεν τα έχετε πάρει είδηση, θα παθαίνατε φρίκη.

• Και τι έγινε δηλαδή που θα βλέπω τις ταινίες σπίτι μου;

Εγώ αντιστρέφω την ερώτηση: και τι έγινε που ο κινηματογράφος, στην ουσία, θα πεθάνει; Έτσι απλά κι όμορφα! Τι σινεμά περιμένετε να βλέπετε, όταν ο δημιουργός της κάθε ταινίας θα έχει στο μυαλό του μια προοπτική 30 ιντσών; Τι περιμένετε; Τον Λόρενς της Αραβίας Νο 2; Από την άλλη, όσες αίθουσες επιζήσουν (βλέπε IMAX), ξέρετε τι εισιτήριο θα έχουν; Θα είναι μονάχα για τους προνομιούχους, που θα έχουν να πληρώσουν αντίτιμο πολυτελούς προβολής. Τώρα μετράμε τα λεφτά μας να δούμε δύο έργα την εβδομάδα, τότε τα ίδια λεφτά θα αντιστοιχούν σε ένα τον μήνα. Ένα κοινό, που δεν αγαπά τη μεγάλη οθόνη, δεν το σέβεται, πρώτιστα, ο καλλιτέχνης. Το μπανιστίρ ντουλάπ είναι καλό σαν έσχατη λύση και ως ξεκούραστη λύση (πού να τρέχω τώρα…), αλλά κανείς ποτέ δεν έγινε μέσω αυτού αληθινός σινεφίλ, εκτός κι αν η κεραία του είναι χαλασμένη και παίζει μονάχα κρατική! Ξέρετε πόσα download κάνει ο Φον Τρίερ; Ο Σπίλμπεργκ; Όχι, δεν λέω, καλός είναι και ο Σπίλμπεργκ, αλλά τον Φον Τρίερ ή τον Αλμοδοβάρ να τους πετάξουμε στα σκουπίδια; Η μισή παλιότερη Ελλάδα έχει γίνει σινεφίλ από τα θερινά, και όσο αυτά πλέον αρνούνται να παίξουν αληθινό σινεμά, μειώνεται η αντίληψη του κοινού μας πάνω στον κινηματογράφο. Φανταστείτε να απειλούνται και οι χειμερινές. Αλλά τι λέω; Εγώ θα λυπηθώ κι αν κλίσει το ρομαντικό βίντεο-κλαμπ της γειτονιάς μου. Έλεος, κινδυνεύουμε να χάσουμε οποιαδήποτε καλλιτεχνική συνείδηση και να τα βλέπουμε όλα ως προϊόντα. Πάει και η παρέα του σινεμά. Θες στο κομπιούτερ; Ε, δες τη μόνος σου και σχολίασε τη με την πάρτη σου ή μόνο με ανθρώπους που δεν έχεις δει από κοντά ποτέ σου. Συμμετέχετε έτσι όχι στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, αλλά στον μικρό σας πλανήτη, που νομίζετε ότι σας παρέχει τα πάντα. Σε λίγο δεν θα είναι θέμα οι γάμοι μεταξύ αντρών, αλλά αυτοί μεταξύ αντρών και κομπιούτερ…

• Τι να κάνω γιατρέ μου;

Χρειάζεται να σας πω ή είναι, έτσι κι αλλιώς, αποτυπωμένο μέσα σας, μίας εξαρχής; Η ζωή, για έναν νέο κυρίως άνθρωπο, είναι έξω από το σπίτι μας και στο σπίτι μας απλά παίρνουμε δυνάμεις και κάποιοι από εμάς πόρους. Ας αντισταθούμε στα κουτάκια που μας έχουν επιβάλει και ας απολαύσουμε το μεγαλείο της οθόνης. Εκεί είναι η τέχνη. Εκεί θα ωθηθούμε να την αγαπήσουμε αληθινά, εκεί θα εξαντλήσουμε τις ευκαιρίες μας να γαλουχηθούμε από αυτήν, εκεί θα γνωρίσουμε άλλες απόψεις από χείλια που τα βλέπουμε. Δεν σας αποκλείω την τηλεόραση, πόσο μάλλον το DVD που το έχω κι εγώ σε εκτίμηση. Για όνομα του Θεού, κι εγώ βλέπω ταινίες εκεί. Όμως, η νέα γενιά τείνει ολοένα και να κλείνεται περισσότερο ως στρουθοκάμηλος που φοβάται τον ίσκιο της. Μας έριξαν και τη φόλα της ευκολίας και τσιμπήσαμε. Αλλά ξέρετε πού θα καταλήξω αυτόν μου τον οίστρο; Ε, όλα αυτά επί της ουσίας ονομάζονται εξέλιξη και ίσως ήταν μοιραίο να έρθουν. Αλλά εμείς οι άνθρωποι είμαστε το δυνατότερο κομμάτι του συστήματος που τρέχει αυτή την εξέλιξη, άρα εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι για να μην έρθουν όλα τούμπα…